Soms voorspelbaar, maar de ontknoping verrast

Daniel Blake (1969) is het pseudoniem van Boris Starling, de bestsellerauteur van onder andere Messias (tevens een succesvolle serie op de BBC). Starling studeerde politicologie in Cambridge. Hij was werkzaam als beveiligingsspecialist alvorens hij zich stortte op het schrijven van boeken. Vermoorde ziel is de eerste thriller die hij schreef onder een andere naam. Een naam die inmiddels dus geen geheim meer is.

Franco Patrese, een geharde, van oorsprong Italiaanse politierechercheur in het Amerikaanse Pittsburgh, is een man die zijn geloof in de mensheid allang heeft verloren. Een seriemoordenaar brengt hier geen verandering in. Samen met zijn ervaren collega Mark Beradino ontdekken ze het verkoolde lichaam van Michael Redwine, een gerespecteerde hersenchirurg. Een week daarna wordt het lijk van Vader Kohler, de katholieke stadsbisschop, gevonden in een biechtstoel. Zijn lichaam is eveneens in brand gestoken. Patrese en Beradino starten een onderzoek en proberen mogelijke verbanden te vinden. Als vervolgens ook een belangrijke rechter verschroeid wordt gevonden, is het duidelijk dat een snelle oplossing wenselijk is, voordat er nog meer doden vallen. De aanwijzingen zijn schaars en het motief is onbekend. Ook een brief van de mogelijke moordenaar — door de pers gedoopt tot De Menselijke Fakkel — brengt beide mannen niet verder.

Tegelijkertijd wordt de ter dood veroordeelde actrice Mara Slinger vrijgelaten. Iets wat zowel Patrese als Beradino aangaat. Patrese heeft bij een inval per ongeluk de zus van Mara doodgeschoten. Beradino is degene die Mara achter de tralies heeft gekregen. Heeft haar vrijlating wellicht iets met de recente moorden te maken of moet er toch naar een godsdienstterrorist gezocht worden? Wat ze beide echter niet beseffen, is hoe dicht ze zelf bij het drama staan.
Hoewel het onderzoek door gebrek aan bewijs en concrete verdachten in een – zeker voor de agenten – frustrerend tempo voortkabbelt, is het verhaal in een razende vaart geschreven. Er gebeurt van alles in de korte hoofdstukken, waardoor de lezers meerdere malen zullen denken: ‘nog-één-hoofdstuk-en-dan’. In zekere zin is deze stijl van schrijven te vergelijken met James Patterson, die in zijn Alex Crossreeks ook gebruik maakt van ultrakorte hoofdstukken die de drang om door te lezen groter maken. Verder heeft Blake de plot goed opgebouwd, maar is deze niet bijster verrassend; de geslepen thrillerlezer zal enkele plotwendingen op voorhand al door hebben. Toch zal menigeen op het eind verrast worden door de onverwachte ontknoping.

Geloof en cultuur spelen een grote rol in het boek. Blake zoekt de grenzen op tussen verschillende religieuze overtuigingen, maar laat ook zien dat deze prima met elkaar samen kunnen. De hoofdpersonen karakteriseren de tegenstellingen in het geloof uitstekend; Beradino’s christelijke geloof is de grondslag voor zijn doen en laten, terwijl Patrese het geloof de rug heeft toegekeerd. Dit zorgt enerzijds voor een tweezijdige blik op zaken, maar kan anderzijds ook tot spanningen leiden. Hoewel beide personages een geloofwaardig karakter hebben, had hun onderlinge relatie iets meer uitgediept mogen worden. Nu is de chemie tussen de twee wel aanwezig, maar mist een ‘klik’ met de lezer. Vermoorde ziel is het eerste boek met Patrese en Beradino, maar het lijkt alsof we al meer over ze gelezen hebben.

Naast religie herbergt het verhaal nog enkele zeer actuele onderwerpen. Homohaat, afkeer van moslims, misbruik in de kerk en criminaliteit in probleemwijken passeren de revue; dat het allemaal in één boek past is bewonderenswaardig. Blake geeft ze echter alle een passende plek, verweeft ze knap door het verhaal en komt met interessante standpunten. Zo doet hij de uitspraak: "moslims zijn de nieuwe nikkers," waarmee hij doelt op het feit dat tegenwoordig de moslimgemeenschap van veel kwaad de schuld krijgt, terwijl de meeste moslims zich juist afkeren van criminaliteit en terrorisme. Blake laat zien dat hij spraakmakende onderwerpen niet mijdt en dat hij zijn verhaal gebruikt om zaken van meerdere kanten te bekijken. Erg interessant en ongetwijfeld voer voor discussie.

Vermoorde ziel maakt je nieuwsgierig naar wat Daniel Blake nog meer te bieden heeft. Een rappe schrijfstijl, actuele onderwerpen en personages waar je meer over wilt weten. Waarom Boris Starling voor een pseudoniem gekozen heeft, is mij een raadsel, maar een andere naam of niet: schrijven kan hij. Meer van Daniel Blake graag!