Emotionele rollercoaster

Khaled Hosseini was voor mij een nog ongelezen maar niet onbekende auteur. Ook Afghanistan is een land dat ik wel bij naam ken, maar verder reikt de kennis niet.
‘De vliegeraar’ is het eerste werk dat ik lees van Hosseini. Tevens is het ook de debuutroman van de auteur.

Reeds vanaf het begin wordt je als lezer in het verhaal gezogen. Hosseini’s schrijfstijl is melodieus en beeldend mede door prachtige metaforen. Hij kan gedetailleerd beschrijven zonder een overdaad aan onnuttige informatie.
Het aantal personages is in het begin veel. Maar met een notitieblok en pen naast het boek zodat je een ‘stamboom’ kan maken, valt alles nogal mee. Hoewel de personages en situaties groeien tijdens het verhaal, is Hosseini erin geslaagd om de lezer hiervan vrijwel onmiddellijk een duidelijk beeld te laten vormen.
Ook de levensstijl, cultuur en de sociale verhoudingen worden goed beschreven. Hosseini zelf velt geen oordeel en is ook niet belerend in ‘de vliegeraar’. Ook de verteller, Amir – de zoon van een rijke man – is geen beoordeler, maar houdt zijn rol als verteller goed aan.

Qua inhoud kan ‘de vliegeraar’ tellen. Er worden allerlei thema’s behandeld zoals vriendschap, haat, bedrog, onvoorwaardelijke trouw, oorlog, schuldgevoel, verkrachting, politiek, … . Zware thema’s die Hosseini op een zachte -of minstens een verteerbare - manier aanbrengt, maar toch allerlei emoties bij de lezer opwekt. Op momenten een meeslepend en aangrijpend boek dat blijdschap maar ook verdriet en medelijden opwekt.
De andere kant van de medaille is dat door deze emotionele rollercoaster het boek vrij traag leest. Dit is geen roman om snel even door te bladeren. Op een bepaald moment is het zo beladen, dat je erover nadenkt om het boek niet uit te lezen. Zoals bijvoorbeeld de gedetailleerde – choquerende - beschrijving van een gevecht. Maar het boek niet uitlezen… daarvoor is het te mooi.

Ook wendingen in het verhaal zijn er voldoende en niet altijd te voorspellen. Ze zijn eerder onverwacht maar wel soepel.

‘De vliegeraar’ speelt zich af in Afghanistan en in Amerika en ook nog eens in verschillende tijdzones. Hosseini gebruikt ook flashbacks waar ik fan van ben. Deze zijn soms moeilijk te onderscheiden omdat het gehele verhaal geschreven is in verleden tijd. Maar de auteur maakt het op een subtiele manier kenbaar.

Het personage dat het meest verrassend is, is Baba, de vader van verteller Amir.

Een citaat dat de gehele inhoud dekt: ‘…ik hem optilde uit de zekerheid van de chaos en het vallen in de chaos van de onzekerheid’. pag 331.

Conclusie:
‘De vliegeraar’ is een roman waarin een breed aantal zware en minder zware thema’s behandeld worden. Het geeft een inzicht in de Afghaanse cultuur en politiek en de moeilijkheden maar ook de mooie dingen. Prachtige beeldende taal die de lezer emotioneel meesleept in een uitzonderlijk verhaal.

Samenvatting van het verhaal:
Amir en Hassan zijn twee hechte vrienden uit een verschillende klasse. De vader van Amir – Baba - is een rijke zakenman. Hassan is de zoon van Ali, een huisbediende van Baba. Door omstandigheden moeten Baba en Amir vluchten en verhuizen naar Amerika. Amir kan Hassan niet vergeten. Een verhaal over deze uitzonderlijke vriendschap, maar ook over thema’s zoals verraad, politiek, de Afghaanse cultuur, … .
De oorspronkelijke titel was ‘De vliegeraar van Kabul’. Dit boek is verfilmd (2008).

De auteur:
Khaled Hosseini is een Afghaans-Amerikaanse schrijver die ook arts is. Voor de inmenging van de Sovjet Unie, kent Hosseini Afghanistan als vreedzaam. Hijzelf heeft ook ervaring met de etnische Hazara bevolking. Deze ervaringen en herinneringen hebben Khaled geïnspireerd tot het schrijven van ‘De vliegeraar’.