Lezersrecensie
Verzameling ontmoetingen
Joke Van Leeuwen is een Nederlandse auteur voor kinderen en volwassenen. Haar werk werd meermaals bekroond met literaire prijzen. Dit kinderboek werd geschreven naar aanleiding van de 'Maand van de filosofie' in 2023. Het thema voor dat jaar was 'weerloos en waardevol'.
Het boek start met een pluisje van een wollen trui dat wordt weggewaaid door de wind. Daarna volgt de ene ontmoeting op de andere met telkens een kort gesprek tussen de objecten en/of de mensen. Het pluisje komt op een kampioenenbeker terecht. Daarna verdwijnt de kampioenenbeker in het water en ontstaat er een gesprek met de zalm.
Elke ontmoeting duurt kort en neemt een klein hoofdstuk in beslag. Op het eerste gezicht lijken de ontmoetingen eerder banaal. Maar elk gesprek handelt in hetzelfde thema, een tekort aan waardering door de ander, vooral door de mens. Zo voelt het pluisje zich weerloos en niet naar waarde geschat door de wind. Het toont vooral hoe respectloos de mens vaak omgaat met dieren, planten en objecten. Iedereen is op zoek naar meer waardering door de ander, maar vaak is men zelf niet altijd in staat om de ander ook naar waarde te schatten.
Het boek heeft eerder iets weg van een verzameling van losse ontmoetingen, losse verhalen. Er is geen echt overkoepelend verhaal, al is er wel de algemene boodschap dat alles met elkaar verbonden is. Dat gebrek aan een algemeen verhaal ervaar ik als een gemis. Op elk moment kan ik het boek afbreken en besluiten om het niet verder te lezen, omdat ik niet geprikkeld word naar het verdere verloop, dan alleen nog maar eens een zoveelste ontmoeting.
Het thema 'weerloos en waardevol' zal heel snel duidelijk zijn voor een volwassene. Maar ik vermoed dat een kind meer begeleiding en vragen nodig heeft om er meer uit te halen. Mits ondersteuning kan het boek ongetwijfeld aanleiding geven tot veel gesprekken, misschien zelfs te veel omdat elk verhaal ook nog een extra boodschap bevat.
Bovendien bekruipt me te vaak het gevoel dat het boek eerder het weerloze en het waardeloze benadrukt, in plaats van het waardevolle gevoel.
Kortom, voor mij is het te fragmentarisch geschreven en vind ik het minder hoopvol door de nadruk op het waardeloze gevoel. Het bevat wel veel elementen om een gesprek aan te knopen met kinderen.
Het boek start met een pluisje van een wollen trui dat wordt weggewaaid door de wind. Daarna volgt de ene ontmoeting op de andere met telkens een kort gesprek tussen de objecten en/of de mensen. Het pluisje komt op een kampioenenbeker terecht. Daarna verdwijnt de kampioenenbeker in het water en ontstaat er een gesprek met de zalm.
Elke ontmoeting duurt kort en neemt een klein hoofdstuk in beslag. Op het eerste gezicht lijken de ontmoetingen eerder banaal. Maar elk gesprek handelt in hetzelfde thema, een tekort aan waardering door de ander, vooral door de mens. Zo voelt het pluisje zich weerloos en niet naar waarde geschat door de wind. Het toont vooral hoe respectloos de mens vaak omgaat met dieren, planten en objecten. Iedereen is op zoek naar meer waardering door de ander, maar vaak is men zelf niet altijd in staat om de ander ook naar waarde te schatten.
Het boek heeft eerder iets weg van een verzameling van losse ontmoetingen, losse verhalen. Er is geen echt overkoepelend verhaal, al is er wel de algemene boodschap dat alles met elkaar verbonden is. Dat gebrek aan een algemeen verhaal ervaar ik als een gemis. Op elk moment kan ik het boek afbreken en besluiten om het niet verder te lezen, omdat ik niet geprikkeld word naar het verdere verloop, dan alleen nog maar eens een zoveelste ontmoeting.
Het thema 'weerloos en waardevol' zal heel snel duidelijk zijn voor een volwassene. Maar ik vermoed dat een kind meer begeleiding en vragen nodig heeft om er meer uit te halen. Mits ondersteuning kan het boek ongetwijfeld aanleiding geven tot veel gesprekken, misschien zelfs te veel omdat elk verhaal ook nog een extra boodschap bevat.
Bovendien bekruipt me te vaak het gevoel dat het boek eerder het weerloze en het waardeloze benadrukt, in plaats van het waardevolle gevoel.
Kortom, voor mij is het te fragmentarisch geschreven en vind ik het minder hoopvol door de nadruk op het waardeloze gevoel. Het bevat wel veel elementen om een gesprek aan te knopen met kinderen.
2
Reageer op deze recensie