Je eigen stem vinden zonder op te gaan in veel opgelegde regels

Ik bots al enkele jaren op dit boek. Ook al krijgt het telkens lovende kritieken, toch liet ik het steeds opnieuw aan mij voorbij gaan. Nu ga ik overstag. Ik verwacht een boek met strakke regels, een opgelegde timing en veel discipline. Maar wat een verademing. Niets van dit alles.

Wat een plezier om te lezen. Met kleine anekdotes en eigen ervaringen, die bijzonder vlot lezen, brengt de auteur inhoudelijk een heel sterk verhaal. Ze inspireert tot het schrijven vanuit jezelf, om zo tot je eigen stem te komen. Loslaten wat je tot nu toe kende om te vinden wat in je verborgen zit. Zonder te zweven en abstracte taal te gebruiken, maar met een nuchtere en open blik, en praktischer dan ik had vermoed.

Zo raadt ze je aan om een lijst op te maken van je obsessies en daarover te schrijven, omdat je er volledig van doordrongen bent, in plaats van het te onderdrukken (en over iets anders te schrijven). Of: wees zo alert als een dier als je de stad in wandelt. Of nog: volg niet blindelings de regels. Maar evenzeer: stel niet te snel je eigen regels vast en wees niet te rechtlijnig.

Soms lijken bepaalde voorbeelden die ze opsomt, zo absurd, maar dat opent enerzijds creatieve deuren en anderzijds leer je meer relativeren en het allemaal iets minder zwaarwichtig te benaderen.

Ik kan bijgevolg alle lovende kritieken alleen maar beamen.

"Gun jezelf wat ruimte voor je die dikke boeken gaat schrijven. Leer vertrouwen op de kracht van je eigen stem. Hij zal zich ontwikkelen op een natuurlijke wijze in een bepaalde richting en tot een bepaalde behoefte, maar hij wordt niet gedreven door jouw behoefte om te presteren. […] Het vraagt een lange suddertijd."