Met een korrel zout te nemen.

Het verhaal volgt Shibata. Zij is een bediende in een Japans bedrijf dat kartonnen rollen produceert. De afdeling waar ze werkt wordt gedomineerd door mannen en haar taken worden vaak gedegradeerd tot het doen van de minder aangename klusjes. Ze is stilzwijgend aangesteld als verantwoordelijke voor het opruimen van vieze koffiekopjes of het verdelen van traktaties. Een soort van veredelde poetsdame dus. Om aan deze ondergewaardeerde rol te ontsnappen, verzint ze een leugen: ze zegt dat ze zwanger is. Deze leugen opent voor haar een totaal nieuwe wereld: ze krijgt eindelijk wat meer rust en ze legt contacten met vrouwen tijdens haar lessen zwangerschapsyoga.
Ze wordt op het werk plots vrijgesteld van bepaalde taken en ze heeft het gevoel om meer deel uit te maken van de groep collega's.

Naarmate de maanden verstrijken, raakt Shibata steeds meer verweven in haar eigen leugen. Hoe ze daarmee omgaat, volgen we via een soort dagboekperspectief. Doorheen het boek wordt het alsmaar duidelijker dat je dit verhaal toch met een korrel zout dient te nemen. Wie dat niet doet, komt van een kale reis terug.

Het is zeker geen doorsnee werk en volgens mij niet toegespitst op een heel breed publiek. Openstaan voor een warrig onderscheid tussen realiteit en fantasie, kan helpen om dit boek te verteren.