Een te mager verhaal.

Vanessa Chapman is een eigenzinnige kunstenares met een breed oeuvre aan werken. Ze verblijft in het enige huis op Eris Island. Het is een vrij speciale woonplaats want het is een getijdeneiland, slechts tweemaal per etmaal bereikbaar wanneer het eb is.
In het volle van haar carrière valt ze ten prooi aan kanker en overleeft het helaas niet. Haar kunstig nalatenschap wordt voor een groot deel nagelaten aan de Fairburn-organisatie. Deze wordt geleid door de familie Lennox, met ijzeren dame Emmeline aan het roer. James Becker is conservator van de collectie en is een echte Chapman-adept.
Op een dag krijgt hij een onrustwekkend telefoontje vanuit het Tate Modern Museum, waar actueel een tentoonstelling loopt over Vanessa. Een van haar werken zou een menselijk bot bevatten!
James trekt op onderzoek uit en komt zo in contact met Grace. Een vriendin en tevens halvelingse levenspartner van Vanessa, die ook het restant van haar bezittingen beheert. Hij komt terecht in een waar kluwen van intriges, losse eindjes, verdoken waarheden en aan ongeloof grenzende situaties. De kritische lezer zal het geheel best voorspelbaar vinden en aan het eind van het boek zich afvragen of het echt het lezen waard was. Het bladert lekker weg maar is een tikkel te mager om er een steengoede thriller van te maken.