Het moet én kan beter

Al sinds enige tijd volg ik Teun Toebes op Facebook en in de media en vind het fantastisch hoe hij misstanden in de zorg voor mensen met dementie aan de kaak stelt. In zijn boek geeft hij een inkijkje in het dagelijks leven van mensen met dementie op een gesloten afdeling. Hij heeft dit kunnen doen door zelf op de gesloten afdeling te gaan wonen en te beschrijven wat hij daar allemaal ziet en meemaakt. Al langere tijd had ik dit boek op mijn nog-te-lezen-lijst staan maar toen ik het uiteindelijk las, was ik licht teleurgesteld. Komt het doordat het een nogal dun boekje is en ik verwacht had dat hij niet uitgepraat zou raken over wat er allemaal gebeurt in een verpleegtehuis? Komt het doordat ik zelf situaties in het verpleegtehuis bij mijn schoonmoeder heb gezien die nóg erger zijn dan die hij beschrijft in het boek? Of komt het omdat ik hem al zo vaak zaken naar voor heb horen brengen die anders moeten dat ik eraan gewend ben geraakt? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat hij goed werk doet en dat het belangrijk is dat de zorg aan mensen met dementie anders moet én anders kan en daar breekt Teun Toebes een Lans voor!