Manhattan toen en nu

Verwachtingen
Ik moet toegeven dat ik van tevoren niet had verwacht dat dit boek iets voor mij zou zijn. Ik dacht dat het een waargebeurd verhaal zou zijn met daarin de levens beschreven van grote namen als Grace Kelly, Liza Minnelli en anderen uit die tijd. Dit doet de achterkant van het boek namelijk ook vermoeden. Met lichte tegenzin ben ik dus gaan lezen.

Cover
De cover vond ik erg mooi, ik hou van de zachte kleuren blauw en roze. Ik zeg alleen vond, omdat ik laatst de Engelse cover en titel zag en die vind ik achteraf gezien toch beter bij het verhaal passen dan de Nederlandse cover/ titel.

Schrijfstijl
De schrijfstijl is zeer toegankelijk. Het leest lekker weg zonder gebruik van moeilijke woorden of onnodig lange zinnen. Ook komen er niet vermoeiend veel details in voor, dus voor mij was de schrijfstijl zeer fijn om te lezen.

Verhaal
Ondanks dat de korte samenvatting mij niet direct aansprak, zat ik na het eerste hoofdstuk al meteen in het verhaal. Er zijn twee verhaallijnen, een van Rose (2016) en een van Darby (1952). Dit maakte het verhaal erg afwisselend, al had ik toch een lichtelijke voorkeur voor de verhaallijn van Darby. Ik vind vooral de tijd waarin het zich afspeelt erg leuk en ook goed neergezet. Door de sfeer van de jazzclub, zag ik het helemaal voor me. Doordat je weet dat er iets is voorgevallen en je natuurlijk wilt weten wat dat is, blijft de vaart in het verhaal en wil je snel doorlezen.

Conclusie
Ik vind het verhaal origineel, goed uitgewerkt en er wordt een goede sfeer neergezet van de jaren ’50. Het verhaal is afwisselend en heeft een leuke schrijfstijl. Het is een boek met een vleugje spanning en romantiek en daarom een erg fijn feelgoodboek.