Lezersrecensie
Toeschouwer in het leven van een weduwe
Doet sneeuw pijn is het waargebeurde verhaal van journalist en schrijfster Carolien Spaans. Na een aantal mislukte relaties vindt ze de man van haar dromen: Jean Michel. Ze trouwen en hun huwelijk wordt bekroond met een zoontje. Maar als het kind zeven maanden oud is, gaat Jean skiën in Zwitserland. Hij gaat off piste en maakt een dodelijke val. Carolien blijft alleen achter met haar zoontje en hond en beschrijft in Doet sneeuw pijn hoe ze opnieuw haar draai in het leven moet vinden na dit grote verlies.
Het boek kwam op mij als heel echt, puur en oprecht over. Het verhaal is een vertelling van de vele momenten in haar leven die in korte tijd gebeuren. Van de ontmoeting met Jean, tot het samenwonen en de ergernis die daar op een gegeven moment bij hoort tot haar sombere gedachten en angstgevoelens, haar zwangerschap en de dood van haar man. Het zijn gebeurtenissen die iedereen mee zou kunnen maken. Het bevat geen opsmuk, maar wordt verteld zoals het is. Rauw en eerlijk.
De schrijfstijl is prettig en bevat zelfs hier en daar een laag humor. Dat zorgt voor een fijne afwisseling. Carolien verlaagt, door zo open over haar gevoelens te praten, een bepaalde grens, waardoor je goed met haar mee kunt leven. Je bent als het ware even een toeschouwer in haar leven. Een leven waarvan je hoopt dat het voor haar anders was gelopen, maar waar je na het dichtslaan van het boek toch een soort berusting voelt.
Het boek kwam op mij als heel echt, puur en oprecht over. Het verhaal is een vertelling van de vele momenten in haar leven die in korte tijd gebeuren. Van de ontmoeting met Jean, tot het samenwonen en de ergernis die daar op een gegeven moment bij hoort tot haar sombere gedachten en angstgevoelens, haar zwangerschap en de dood van haar man. Het zijn gebeurtenissen die iedereen mee zou kunnen maken. Het bevat geen opsmuk, maar wordt verteld zoals het is. Rauw en eerlijk.
De schrijfstijl is prettig en bevat zelfs hier en daar een laag humor. Dat zorgt voor een fijne afwisseling. Carolien verlaagt, door zo open over haar gevoelens te praten, een bepaalde grens, waardoor je goed met haar mee kunt leven. Je bent als het ware even een toeschouwer in haar leven. Een leven waarvan je hoopt dat het voor haar anders was gelopen, maar waar je na het dichtslaan van het boek toch een soort berusting voelt.
1
Reageer op deze recensie