Een apart, niet alledaags verhaal over vergeving

#Lief gaat over Flo van Dieven een vrouw die het allemaal even kwijt is. Ze is werkloos, haar man heeft een scheiding aangevraagd en ze woont alleen met haar zoontje Sebastiaan terwijl ze iets uit het verleden probeert te verwerken. Niet echt de basis voor een feelgoodboek.

Het boek begint dan ook wat deprimerend. Je weet dat er iets gebeurd moet zijn waardoor het hoofdpersonage is zoals ze is. Ze schiet soms door in haar reacties. Niet alleen naar vreemden, maar ook naar de mensen die om haar geven. Je zou haar echt door elkaar willen schudden en haar willen vragen waar ze mee bezig is. In eerste instantie ontstaat er dus best wat ergernis. Later in het boek weet de schrijfster gelukkig wel wat sympathie op te wekken voor Flo. Dit komt doordat de hoofdpersoon een ontwikkeling doormaakt. Ze krijgt bepaalde inzichten waardoor ze wat milder wordt. De overige personages in het boek zijn ook goed gekozen, ze vertolken allemaal hun eigen rol en zijn verschillend van elkaar zodat er een goede verscheidenheid aan personen is en het verhaal niet saai wordt.

Ik vond het begin van het verhaal wat rommelig. Het lijkt van de hak op de tak te springen, alsof de schrijfster nog een beetje zoekende was in welke kant het verhaal op zou gaan. Uiteindelijk lijkt ze de verhaallijn gevonden te hebben en toen zat ik echt wel lekker in het boek. Het is het moment dat ook Flo de ommekeer ervaart, dus het is wel grappig dat dat voor mijn gevoel samenviel. Daarna is het erg prettig lezen en ik ging vanaf dat moment ook sneller door het boek heen.

Er worden wat zwaardere thema’s in dit boek behandeld, bijvoorbeeld vergeving en mentale gezondheid. Flo moet zichzelf vergeven en anderen om vergeving vragen om met zichzelf in het reine te komen. Uiteindelijk zit er ook een belangrijke boodschap in het verhaal. Dat je niet te hard moet zijn voor jezelf en moet accepteren dat iedereen fouten maakt. Uiteindelijk gaat het erom dat je jezelf vergeeft en leert van je fouten.