Lezersrecensie
Het draait allemaal om het einde
Sprong in het diepe gaat over Tessa die opnieuw moet beginnen nadat haar relatie eindigde en ze ook nog eens ontslagen werd. Omdat haar vader door zijn rug is gegaan kan hij niet op golfreis naar Cochem en dus gaat Tessa in zijn plaats. Maar in November blijkt er zeer weinig te doen daar. Wel is daar Thomas, de badmeester. Ze raken aan de praat en al snel heeft deze ontmoeting verregaande gevolgen voor Tessa.
Ik had af en toe wat moeite met de personages. Tessa is na de beëindiging van haar relatie en ontslag een beetje beschadigd en heeft moeite de boel weer op te pakken. Ze is erg voorzichtig en neemt weinig risico. Toch is ze tegelijkertijd erg naïef wanneer ze Thomas ontmoet en letterlijk alles doet wat hij zegt. Ze is zo verblind door de liefde dat je haar soms even een schop onder haar kont wil geven en wil zeggen: pas je wel een beetje op jezelf, je voelt toch ook wel dat er wat mis in, trap er niet in.
Thomas is maar een vage, aan het einde wordt alles duidelijk, maar dat neemt niet weg dat je bijna drie kwart van het boek denkt: wat is dit voor eikel? Hij heeft verschillende kanten en heeft last van stemmingswisselingen. Ik zou behoorlijk gek worden van zo’n man.
De opbouw was best bijzonder doordat het zich afspeelde op drie verschillende plekken die elk hun toevoeging hebben aan het verhaal. Wel vind ik dat het hele verhaal draait om het einde. De irritaties die je eerst hebt, omdat er continu dingen gebeuren waar je je vinger niet op kunt leggen en waardoor je denkt wat is dit nu voor raar iets, verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het verhaal komt daar helemaal samen en dat was dan ook veruit het leukste om te lezen. Het einde draagt als het ware het hele verhaal.
Ik had nog nooit iets van Tamara Haagmans gelezen, dus ik ben niet bekend met de schrijfstijl. Ik vind de schrijfstijl wel heel typerend. Ik denk dat als ik nog een boek zou lezen van haar, ik het direct zou herkennen, want het is een best wel eigen stijl. Het is zeker niet onprettig, maar wel even wennen denk ik. Het vliegt soms alle kanten op, maar dat geeft het verhaal ook wel vaart.
Ik had af en toe wat moeite met de personages. Tessa is na de beëindiging van haar relatie en ontslag een beetje beschadigd en heeft moeite de boel weer op te pakken. Ze is erg voorzichtig en neemt weinig risico. Toch is ze tegelijkertijd erg naïef wanneer ze Thomas ontmoet en letterlijk alles doet wat hij zegt. Ze is zo verblind door de liefde dat je haar soms even een schop onder haar kont wil geven en wil zeggen: pas je wel een beetje op jezelf, je voelt toch ook wel dat er wat mis in, trap er niet in.
Thomas is maar een vage, aan het einde wordt alles duidelijk, maar dat neemt niet weg dat je bijna drie kwart van het boek denkt: wat is dit voor eikel? Hij heeft verschillende kanten en heeft last van stemmingswisselingen. Ik zou behoorlijk gek worden van zo’n man.
De opbouw was best bijzonder doordat het zich afspeelde op drie verschillende plekken die elk hun toevoeging hebben aan het verhaal. Wel vind ik dat het hele verhaal draait om het einde. De irritaties die je eerst hebt, omdat er continu dingen gebeuren waar je je vinger niet op kunt leggen en waardoor je denkt wat is dit nu voor raar iets, verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het verhaal komt daar helemaal samen en dat was dan ook veruit het leukste om te lezen. Het einde draagt als het ware het hele verhaal.
Ik had nog nooit iets van Tamara Haagmans gelezen, dus ik ben niet bekend met de schrijfstijl. Ik vind de schrijfstijl wel heel typerend. Ik denk dat als ik nog een boek zou lezen van haar, ik het direct zou herkennen, want het is een best wel eigen stijl. Het is zeker niet onprettig, maar wel even wennen denk ik. Het vliegt soms alle kanten op, maar dat geeft het verhaal ook wel vaart.
3
1
Reageer op deze recensie