Steengoede thriller met alles erop en eraan

Eve Duncan reconstrueert gezichten uit schedels; ze is forensisch beeldhouwer. Ze woont samen met haar vriend Joe en lijkt gelukkig, maar diep in haar hart rouwt ze nog elke dag om haar dochtertje, dat ontvoerd is en nooit meer is teruggevonden.
Op een dag wordt ze gebeld door de Zuid-Amerikaanse wapenhandelaar Montalvo, die wil dat Eve een schedel voor hem identificeert. Eve weigert, maar wanneer Montalvo haar aanbiedt haar dochter te vinden, kan ze niet anders dan toestemmen. Ze vertrekt naar de Zuid-Amerikaanse jungle. De vraag is alleen of ze hier levend uitkomt.
De schedel van Iris Johansen heeft een bijzonder fraaie omslag; een close up van een mooie donkerharige vrouw die schuin het beeld uitkijkt. Het gezicht van de vrouw straalt iets mysterieus, iets sensueels uit.
Het verhaal sluit daar naadloos bij aan. Het is enorm goed geschreven. De lezer heeft geen tijd nodig om te wennen. Het boek is spannend vanaf de eerste minuut. Johansen heeft een vlotte schrijfstijl. Er is veel actie en er gebeurt van alles. Voor je het weet ben je al over de helft.
Het wordt de lezer makkelijk gemaakt om zich in te leven in de hoofdpersoon. Op een gegeven moment kan de lezer de seksuele spanning tussen Eve en de wapenhandelaar Montalvo voelen, zelfs lang voordat Johansen deze letterlijk beschrijft.
De schrijfster weet de karakters van de verschillende personen mooi te beschrijven en ze houdt zich ook consequent aan de invulling van hun karakters. Het gedrag en de acties van de personen sluiten perfect aan bij hun karakters.
De laatste hoofdstukken zijn nagelbijtend spannend en het eind is verrassend. Kortom; De schedel is een steengoede thriller met alles erop en eraan: voortdurende spanning, zenuwslopende momenten, liefde, humor en een vleugje erotiek.