Weer een ijzersterke thriller uit Zweden

Wat is dat toch met Zweedse schrijvers? Zelden een rechttoe rechtaan verhaal. Altijd meerdere verhaallijnen en lagen. Net als Camilla Läckberg bijvoorbeeld, verweeft Edwardson in Een vlucht vooruit twee verhaallijnen met elkaar waarvan de lezer zich voortdurend afvraagt: wat ze in hemelsnaam met elkaar te maken hebben.
In dit boek is de hoofdrol voor hoofdinspecteur van de politie Göteborg, Erik Winter. Hij onderzoekt een gruwelijke moord op drie immigranten in een buurtwinkel, die bijna onherkenbaar zijn verminkt: hun gezichten zijn weggeschoten. De slachtoffers heten Jimmy Foro, Hiwa Aziz en Said Rezai. Als even later ook Rezai’s vrouw dood wordt aangetroffen in haar flat, vraagt Winter zich af óf en wat de moorden met elkaar te maken hebben. Ook gaat hij op zoek naar een mogelijke getuige: een jongetje dat op de avond van de moorden voorbij de buurtwinkel fietste. Tolk Mozaffar Kerim gedraagt zich vreemd, kende hij de slachtoffers en kent hij ook de daders? En wat heeft Hiwa’s zus Nasrin er allemaal mee te maken?
In de tweede verhaallijn wordt het verhaal verteld van een Koerdische immigrant. Hierbij wordt de lezer rechtstreeks aangesproken, dat is erg bijzonder. Er worden vragen gesteld die de lezer aan het denken zetten. Maar wie van de verschillende immigranten die in het boek voorkomen vertelt hier zijn of haar verhaal?
Het eerste hoofdstuk van dit boek gaat over de immigrant. Zoveel is zeker. Maar het is een beetje vaag waar het nu precies over gaat. Daarna wordt het eigenlijk meteen spannend. De auteur maakt de lezer razend nieuwsgierig naar wat er gebeurd is in de buurtwinkel en waarom. Edwardson spreekt af en toe wel in raadsels, hij probeert dingen mooier uit te drukken dan ze zijn. Als lezer moet je dan ook goed tussen de regels door kunnen lezen, maar dat maakt het alleen maar extra intrigerend en spannend.
Vervelend, maar toch ook spannend, is dat de lezer na tweederde van het boek eigenlijk nog niet veel meer weet dan in het begin. Er worden weinig aanwijzingen gegeven en ook worden er geen suggesties gedaan omtrent de identiteit van de daders. Maar uiteindelijk voert Edwardson de lezer mee naar een ijzersterk en zeer verrassend einde. Na het laatste hoofdstuk wil je het boek eigenlijk meteen opnieuw lezen. Zodra je weet wie het gedaan hebben en waarom, wil je eigenlijk weten wat je kennelijk allemaal gemist hebt. Boeken die die behoefte oproepen, behoren tot de betere thrillers. Een vlucht vooruit is zo’n thriller.