Er moet misschien hier en daar nog wat gesleuteld worden aan Denise de Wit

maar het potentieel om uit te groeien tot een interessant en geloofwaardig personage is er.,Het omslagbeeld van Opgelicht, het eerste boek van het nieuwe duo Marc Josten en Rob Smits, spreekt aan, maar wekt ook wat verwarring. Bij het opschrift ‘Een Denise de Wit-thriller’ zal de eerste reactie van menig lezer toch zijn: heb ik iets gemist? Maar dit is pas het eerste deel van een nieuwe reeks met opsporingsambtenaar Denise de Wit in de hoofdrol. Vervolgens staat er achterop een quote van chicklit/vrouwenthriller-auteur Suzanne Vermeer en dat maakt een lezer van dit soort misdaadthrillers niet heel enthousiast. Toch is Opgelicht wel de moeite waard.
In dit boek maken we dus kennis met Denise de Wit. Ze werkt als opsporingsambtenaar bij de politie Heemstede en teamleider bij een onderzoek naar vastgoedfraude bij HoboInvest, het bedrijf van onroerendgoedmagnaat Hans Hoboken. Tom Zandberg, een jonge architect, is net door Hoboken gerekruteerd voor zijn miljoenenbedrijf. Tom wil niets liever dan carrière maken en veel geld verdienen en neemt de baan aan, maar hij merkt al snel dat er dingen niet kloppen.
Als de accountant van HoboInvest wordt vermoord besluit Denise alles op alles te zetten om zijn weduwe en kinderen te beschermen. Ze papt aan met Tom om hem als informant te gebruiken, maar merkt al snel dat ze samen moeten werken om het kwaad te stoppen. En er komt veel kwaad naar boven: een lek binnen de politie, fraude, witwassen, geweld, Turkse maffia, drugs en zelfs terrorisme.
 
Opgelicht is duidelijk door mannen geschreven, dat komt al vrij snel naar voren wanneer Denise de Wit beschreven wordt: ‘Ze droeg een zwart-wit gespikkeld jurkje met daaroverheen een vaal strak spijkerjasje dat haar rondingen licht accentueerde. De legging en de halfhoge zwarte laarzen maakten haar op een stoere manier sexy. Haar volle lippen had ze zoals altijd rood gestift.’ Als de auteurs echt verder willen met Denise, moeten er misschien meer vanuit haar, vanuit een vrouw, gedacht worden. Denise wekt namelijk niet zoveel sympathie op, ze wordt niet ‘echt’ voor de lezer. Ook de seksscènes zijn duidelijk door mannen geschreven, ‘Neuk me een totaalruptuur en fuck me een hersenschudding, nú!’ roept Denise op bladzijde 137.
 
Wel goed is het verhaal. Het is duidelijk gebaseerd op dingen die zich (waarschijnlijk) in de Nederlandse onroerendgoedwereld hebben afgespeeld, en ook realistisch beschreven. Josten & Smits maken het geloofwaardig ook al komen er naar mijn gevoel wel erg veel thema’s aan bod. Zoals eerder al genoemd: een lek binnen de politie, vastgoedfraude, witwaspraktijken, geweld, Turkse maffia, drugs en terrorisme, maar ook liefde en seks. Hoe dan ook, het maakt het boek ook wel weer vol actie, er gebeurt voortdurend iets. Er moet misschien hier en daar nog wat gesleuteld worden aan Denise de Wit, maar het potentieel om uit te groeien tot een interessant en geloofwaardig personage is er.