Lezersrecensie
Dit boek moet je lezen!! Dikke aanrader.
Jade heeft het weer gedaan, De eeuwige neezegger Has It All! Dit verhaal gaat een van mijn favorieten van dit jaar zijn!
Sinds Iris een ernstige gehoorbeschadiging opliep tijdens haar vakantie ziet ze het leven somber in. Ze kan niet wennen aan haar CI en sluit zichzelf het liefste thuis op. Naast dat ze haar zus en vrienden het liefst op afstand houdt, krijgt ze als illustrator nog nauwelijks opdrachten. Netwerken zou goed zijn, maar laat dat nou net zijn waar Iris als een berg tegenop ziet. Gelukkig heeft ze nog een mooie opdracht en mag ze de illustraties maken voor de populaire Boris Aslan. Ofja, gelukkig, Boris lijkt steeds niet echt enthousiast te zijn over haar tekeningen en in communiceren is hij ook verschrikkelijk. Maar wanneer deze laatste kampt met een writers block besluit Iris hem een handje te helpen, aangezien ook haar werk ervan af hangt, en ontdekt ze de ware aard van Boris en leert ze ‘dat je ook zonder te kunnen horen naar je hart kunt luisteren’.
Ben gewaarschuwd, dit verhaal laat je niet onberoerd achter. Na een paar hoofdstukken had ik al een brok in mijn keel en zat helemaal in het verhaal. Met scherpe dialogen, veel humor en voelbare emoties weet Jade me al snel te raken. Ze zet zulke pure personages neer waarbij de frustratie en de worsteling naar acceptatie voelbaar is. Iris heeft veel meegemaakt en heeft moeite om dat een plaats in haar leven te geven.
‘Je vindt me zielig. Daarom wil je me naar huisbrengen. En weet je? Ik heb nog liever dat je denkt dat ik een raar onaangepast wijf ben, zoals je waarschijnlijk aan het begin van de avond over me dacht, dan dat je me een pathetische gehandicapte vindt. Ik hoef je liefdadigheid niet.’
Dat je mentale gezondheid niet makkelijk te sturen is beschrijft Jade op een mooie manier. Je wil Iris laten voelen dat ze zoveel meer is dan haar beperking, dat ze mooi is zoals ze is, maar dat alles begint natuurlijk bij het stukje zelfacceptatie. En dat dat hard werken is, en gaat met vallen en opstaan heeft de auteur perfect beschreven.
Maar de Eeuwige neezegger is niet alleen ontroerend, ik heb ook hardop moeten lachen om hilarische dialogen en situaties en heb ik met rode oortjes de spicy scénes gelezen. Want ook dat weet Jade wel hoe ze dat moet doen. De chemie tussen Iris en Boris spat al snel van de bladzijden.
De andere personages zijn zo mooi neergezet dat ze niet gemist kunnen worden in dit verhaal en o wat wens ik iedereen een lieve Pim, Fiona en Boaz. De eeuwige neezegger is een geweldige, meeslepende feelgood (lees; niet weg te leggen) vol vaart, emoties en hartverwarmende vriendschappen. Acceptatie, vertrouwen en heel veel liefde staan centraal en maken dit verhaal een All the feels! En man wat hou ik daarvan!
Dikke vijf sterren, dikke aanrader, dus; LEES DIT BOEK!!
Sinds Iris een ernstige gehoorbeschadiging opliep tijdens haar vakantie ziet ze het leven somber in. Ze kan niet wennen aan haar CI en sluit zichzelf het liefste thuis op. Naast dat ze haar zus en vrienden het liefst op afstand houdt, krijgt ze als illustrator nog nauwelijks opdrachten. Netwerken zou goed zijn, maar laat dat nou net zijn waar Iris als een berg tegenop ziet. Gelukkig heeft ze nog een mooie opdracht en mag ze de illustraties maken voor de populaire Boris Aslan. Ofja, gelukkig, Boris lijkt steeds niet echt enthousiast te zijn over haar tekeningen en in communiceren is hij ook verschrikkelijk. Maar wanneer deze laatste kampt met een writers block besluit Iris hem een handje te helpen, aangezien ook haar werk ervan af hangt, en ontdekt ze de ware aard van Boris en leert ze ‘dat je ook zonder te kunnen horen naar je hart kunt luisteren’.
Ben gewaarschuwd, dit verhaal laat je niet onberoerd achter. Na een paar hoofdstukken had ik al een brok in mijn keel en zat helemaal in het verhaal. Met scherpe dialogen, veel humor en voelbare emoties weet Jade me al snel te raken. Ze zet zulke pure personages neer waarbij de frustratie en de worsteling naar acceptatie voelbaar is. Iris heeft veel meegemaakt en heeft moeite om dat een plaats in haar leven te geven.
‘Je vindt me zielig. Daarom wil je me naar huisbrengen. En weet je? Ik heb nog liever dat je denkt dat ik een raar onaangepast wijf ben, zoals je waarschijnlijk aan het begin van de avond over me dacht, dan dat je me een pathetische gehandicapte vindt. Ik hoef je liefdadigheid niet.’
Dat je mentale gezondheid niet makkelijk te sturen is beschrijft Jade op een mooie manier. Je wil Iris laten voelen dat ze zoveel meer is dan haar beperking, dat ze mooi is zoals ze is, maar dat alles begint natuurlijk bij het stukje zelfacceptatie. En dat dat hard werken is, en gaat met vallen en opstaan heeft de auteur perfect beschreven.
Maar de Eeuwige neezegger is niet alleen ontroerend, ik heb ook hardop moeten lachen om hilarische dialogen en situaties en heb ik met rode oortjes de spicy scénes gelezen. Want ook dat weet Jade wel hoe ze dat moet doen. De chemie tussen Iris en Boris spat al snel van de bladzijden.
De andere personages zijn zo mooi neergezet dat ze niet gemist kunnen worden in dit verhaal en o wat wens ik iedereen een lieve Pim, Fiona en Boaz. De eeuwige neezegger is een geweldige, meeslepende feelgood (lees; niet weg te leggen) vol vaart, emoties en hartverwarmende vriendschappen. Acceptatie, vertrouwen en heel veel liefde staan centraal en maken dit verhaal een All the feels! En man wat hou ik daarvan!
Dikke vijf sterren, dikke aanrader, dus; LEES DIT BOEK!!
2
Reageer op deze recensie