Prachtig eerbetoon

Wat een prachtig geschreven eerbetoon aan het op 18 jarige leeftijd overleden jongste broertje van Lara. Ik ben onder de indruk van de ingetogen en tegelijk rauwe manier waarop zij haar eigen verdriet over het vertrek en verlies van Wolf beschrijft. De gebeurtenis an sich is al dramatisch en hoe balanceer je dan als individuele gezinsleden op de evenwichtsbalk van het verdriet? Zoals ik het boek heb gelezen heeft ze dat zorgvuldig en authentiek gedaan en dat heeft mij meermaals geraakt.