Lezersrecensie
Ontworteld
Dit boek belandde min of meer bij toeval op mijn leeslijst voor de Hebban Reading Challenge doordat ik het per ongeluk een rating had gegeven en niet kon vinden hoe ik die kon wissen, haha. En het was zo gehypet dat ik wel nieuwsgierig was geworden.
Er waren redelijk wat dingen die ik heel tof vond (de setting, de beschrijvingen, het Woud, ...), maar er waren ook veel dingen die ik minder vond of waar ik me zelfs gruwelijk aan ergerde. Wéér een bizar klunzige hoofdpersoon (ik kreeg meteen flashbacks naar Bella uit Twilight) die zonder dat ze het weet bijzondere krachten heeft. En Sarkan is een eikel. Is het nou echt te veel gevraagd om Agnieszka bij aankomst even te vertellen wat de bedoeling is? Dat had iedereen een boel frustratie gescheeld... En serieus: hoe kan hij verbaasd zijn dat iedereen denkt dat hij minder onschuldige dingen doet met de meisjes die hij kiest?
Misschien is het omdat ik me zo kan ergeren aan het idee dat ik regelmatig tegenkom dat als je bijv. wiskunde niet in één keer snapt, het meteen een hopeloze zaak is, dat ik het ongelooflijk irritant vond dat Agnieszka -- natuurlijk... -- een natuurtalent is waar het aankomt op magie. Ze had er wat mij betreft best wat meer voor mogen werken... De beschrijvingen van hoe magie voor haar voelt vond ik dan wel weer echt tof en zag ik ook echt voor me. Hetzelfde geldt voor de manier waarop haar magie samenwerkt met die van Sarkan. Heel tof.
Agnieszka en de Draak deden me afwisselend aan Harry en Snape (m.n. de Occlumency-lessen), Celia en Marco (Het Nachtcircus) en Merlin en Arthur (uit de BBC-serie) denken in hoe ze met elkaar omgingen. In een bepaalde scène waande ik me net in een Harry/Slytherin-naar-keuze fanfic... (Wat dan eigenlijk wel weer amusant was.)
Samenvattend was dit boek dus niet echt mijn ding. Maar! Het heeft me wel op een goed idee gebracht, dat ik snel ga opschrijven voordat ik het weer vergeet...
Er waren redelijk wat dingen die ik heel tof vond (de setting, de beschrijvingen, het Woud, ...), maar er waren ook veel dingen die ik minder vond of waar ik me zelfs gruwelijk aan ergerde. Wéér een bizar klunzige hoofdpersoon (ik kreeg meteen flashbacks naar Bella uit Twilight) die zonder dat ze het weet bijzondere krachten heeft. En Sarkan is een eikel. Is het nou echt te veel gevraagd om Agnieszka bij aankomst even te vertellen wat de bedoeling is? Dat had iedereen een boel frustratie gescheeld... En serieus: hoe kan hij verbaasd zijn dat iedereen denkt dat hij minder onschuldige dingen doet met de meisjes die hij kiest?
Misschien is het omdat ik me zo kan ergeren aan het idee dat ik regelmatig tegenkom dat als je bijv. wiskunde niet in één keer snapt, het meteen een hopeloze zaak is, dat ik het ongelooflijk irritant vond dat Agnieszka -- natuurlijk... -- een natuurtalent is waar het aankomt op magie. Ze had er wat mij betreft best wat meer voor mogen werken... De beschrijvingen van hoe magie voor haar voelt vond ik dan wel weer echt tof en zag ik ook echt voor me. Hetzelfde geldt voor de manier waarop haar magie samenwerkt met die van Sarkan. Heel tof.
Agnieszka en de Draak deden me afwisselend aan Harry en Snape (m.n. de Occlumency-lessen), Celia en Marco (Het Nachtcircus) en Merlin en Arthur (uit de BBC-serie) denken in hoe ze met elkaar omgingen. In een bepaalde scène waande ik me net in een Harry/Slytherin-naar-keuze fanfic... (Wat dan eigenlijk wel weer amusant was.)
Samenvattend was dit boek dus niet echt mijn ding. Maar! Het heeft me wel op een goed idee gebracht, dat ik snel ga opschrijven voordat ik het weer vergeet...
1
Reageer op deze recensie