Lezersrecensie
Overtrof al mijn verwachtingen!

29 januari 2025
Ik keek er al een tijdje naar uit om dit boek te lezen! Toen ik ontdekte dat Rob een lezing zou geven over zijn nieuwste werk bij mijn favoriete boekhandel Malpertuis in Genk, wilde ik er écht dolgraag bij zijn. Helaas kon ik uiteindelijk niet gaan, maar werd ik via een goede vriendin – ook een oud-leerling van Rob – met hem in contact gebracht. Na een gezellige zaterdagnamiddag vol boeiende gesprekken & inzichten kon ik eindelijk aan de slag! En eerlijk waar, dit boek overtrof werkelijk al mijn verwachtingen.
Ik kan mijn leeservaring in slechts twee woorden samenvatten: pure nostalgie! Het boek bracht me terug naar een tijd & sfeer die aanvoelden als een mix van herinneringen & verhalen uit het verleden. Ik voelde me bijna alsof ik in de film "Marina" was beland. De klassenverschillen tussen de personages worden niet alleen subtiel weergegeven door hun werk, maar ook door hun huizen, scholen & de vrienden die doorheen het verhaal de revue passeren.
De cover verklapt het al: dit boek draait in de essentie om de onbreekbare band tussen twee jongens, twee boezemvrienden. De thema’s rond de klassenverschillen & het arbeidersmilieu spelen zeker een belangrijke rol, maar overheersen het verhaal allesbehalve. Integendeel, ze vormen een subtiele, ondersteunende laag die perfect past binnen het grotere geheel van vriendschap.
Benjamin & Kasper, Kasper & Benjamin – de twee kunnen niet zonder elkaar. Benjamin is de zachtere van de twee, terwijl Kasper wat stoerder & dominanter is. Dit had makkelijk kunnen resulteren in een toxische dynamiek, maar hier zorgt het net voor een prachtige balans, een ware dualiteit. Kasper trekt Benjamin uit zijn comfortzone & laat hem risico’s nemen, behalve tijdens de les godsdienst bij meneer Pastoor. De gevatte comebacks van Benjamin brachten me meerdere keren aan het lachen, vooral omdat het personage gebaseerd is op mijn – anders oh zo kalme – oud-leerkracht. Hilariteit alom!
De bijpersonages vervullen hun rol uitstekend: ze voegen iets toe aan het verhaal zonder het meteen over te nemen. Wat me vooral opviel, & wat ik ook herken uit verhalen van mijn vader over mijn grootvader, is de emotionele afstand van de vaders. Zowel Benjamins als Kaspers vader zijn nauwelijks betrokken bij hun leven, het zijn vooral de moeders die die rol op zich nemen. De vaders lijken enkel aanwezig te zijn om brood op de plank te brengen & dit kleine, maar veelzeggende detail, draagt voor mij bij aan de realistische & nostalgische sfeer van het boek.
De schrijfstijl is helder & rechttoe rechtaan, zonder overbodige poespas. Tegelijk laat de Rob genoeg ruimte voor de verbeelding van de lezer. Die eenvoud, in combinatie met de subtiliteit van kinderlijke nieuwsgierigheid, maakt het verhaal des te krachtiger – ik had het boek dan ook in no time uit!
Over de titel valt ook wat te zeggen! Is het een metafoor of gewoon een nostalgische knipoog naar vroegere eetgewoonten? Overduidelijk het laatste dus! Een boterham met plattekaas & suiker is niet alleen de favoriete snack van de jongens, maar doet me eveneens terugdenken aan de vele zondagmiddagen op de koffie bij mijn oma. Voor de Nederlanders onder ons: plattekaas is kwark, maar dan met een véél leukere naam!
Toch had het boek ook bijna een andere titel gekregen. Rob vertelde me dat hij aanvankelijk overwoog om het "De vuurtoren" te noemen, naar de bijzondere betekenis die Benjamin & Kasper hieraan geven in het boek. Dit fragment raakte me diep & is zeker het vermelden waard:
"Dat iedereen van ons een vriend nodig heeft, een vuurtoren, die ons door de oceaan van het leven gidst. Kasper & ik vinden dat een mooie stelling. We zijn het helemaal met onze leraar eens. Bovendien ben ik altijd al gefascineerd geweest door torens & vooral vuurtorens. Ik noem Kasper al lang mijn vuurtoren."
Vanaf het begin is het niet helemaal duidelijk welke richting het verhaal zal uitgaan of hoe het zal eindigen. Voor mij voelde het als een reis waarbij de weg die afgelegd wordt zoveel belangrijker is dan de eindbestemming. Hoewel ik genoot van de vele kleine & grote momenten in het leven van Benjamin & Kasper, had ik toch een beetje hartzeer bij het open einde. Rob, als je dit leest: kunnen we een vervolg krijgen? Pretty please?
Voor iedereen die houdt van verhalen over eenvoudigere, authentieke tijden, met een nostalgische setting & een ontroerend verhaal over een vriendschap die alle grenzen overstijgt op de koop toe. Een absolute aanrader!
Ik kan mijn leeservaring in slechts twee woorden samenvatten: pure nostalgie! Het boek bracht me terug naar een tijd & sfeer die aanvoelden als een mix van herinneringen & verhalen uit het verleden. Ik voelde me bijna alsof ik in de film "Marina" was beland. De klassenverschillen tussen de personages worden niet alleen subtiel weergegeven door hun werk, maar ook door hun huizen, scholen & de vrienden die doorheen het verhaal de revue passeren.
De cover verklapt het al: dit boek draait in de essentie om de onbreekbare band tussen twee jongens, twee boezemvrienden. De thema’s rond de klassenverschillen & het arbeidersmilieu spelen zeker een belangrijke rol, maar overheersen het verhaal allesbehalve. Integendeel, ze vormen een subtiele, ondersteunende laag die perfect past binnen het grotere geheel van vriendschap.
Benjamin & Kasper, Kasper & Benjamin – de twee kunnen niet zonder elkaar. Benjamin is de zachtere van de twee, terwijl Kasper wat stoerder & dominanter is. Dit had makkelijk kunnen resulteren in een toxische dynamiek, maar hier zorgt het net voor een prachtige balans, een ware dualiteit. Kasper trekt Benjamin uit zijn comfortzone & laat hem risico’s nemen, behalve tijdens de les godsdienst bij meneer Pastoor. De gevatte comebacks van Benjamin brachten me meerdere keren aan het lachen, vooral omdat het personage gebaseerd is op mijn – anders oh zo kalme – oud-leerkracht. Hilariteit alom!
De bijpersonages vervullen hun rol uitstekend: ze voegen iets toe aan het verhaal zonder het meteen over te nemen. Wat me vooral opviel, & wat ik ook herken uit verhalen van mijn vader over mijn grootvader, is de emotionele afstand van de vaders. Zowel Benjamins als Kaspers vader zijn nauwelijks betrokken bij hun leven, het zijn vooral de moeders die die rol op zich nemen. De vaders lijken enkel aanwezig te zijn om brood op de plank te brengen & dit kleine, maar veelzeggende detail, draagt voor mij bij aan de realistische & nostalgische sfeer van het boek.
De schrijfstijl is helder & rechttoe rechtaan, zonder overbodige poespas. Tegelijk laat de Rob genoeg ruimte voor de verbeelding van de lezer. Die eenvoud, in combinatie met de subtiliteit van kinderlijke nieuwsgierigheid, maakt het verhaal des te krachtiger – ik had het boek dan ook in no time uit!
Over de titel valt ook wat te zeggen! Is het een metafoor of gewoon een nostalgische knipoog naar vroegere eetgewoonten? Overduidelijk het laatste dus! Een boterham met plattekaas & suiker is niet alleen de favoriete snack van de jongens, maar doet me eveneens terugdenken aan de vele zondagmiddagen op de koffie bij mijn oma. Voor de Nederlanders onder ons: plattekaas is kwark, maar dan met een véél leukere naam!
Toch had het boek ook bijna een andere titel gekregen. Rob vertelde me dat hij aanvankelijk overwoog om het "De vuurtoren" te noemen, naar de bijzondere betekenis die Benjamin & Kasper hieraan geven in het boek. Dit fragment raakte me diep & is zeker het vermelden waard:
"Dat iedereen van ons een vriend nodig heeft, een vuurtoren, die ons door de oceaan van het leven gidst. Kasper & ik vinden dat een mooie stelling. We zijn het helemaal met onze leraar eens. Bovendien ben ik altijd al gefascineerd geweest door torens & vooral vuurtorens. Ik noem Kasper al lang mijn vuurtoren."
Vanaf het begin is het niet helemaal duidelijk welke richting het verhaal zal uitgaan of hoe het zal eindigen. Voor mij voelde het als een reis waarbij de weg die afgelegd wordt zoveel belangrijker is dan de eindbestemming. Hoewel ik genoot van de vele kleine & grote momenten in het leven van Benjamin & Kasper, had ik toch een beetje hartzeer bij het open einde. Rob, als je dit leest: kunnen we een vervolg krijgen? Pretty please?
Voor iedereen die houdt van verhalen over eenvoudigere, authentieke tijden, met een nostalgische setting & een ontroerend verhaal over een vriendschap die alle grenzen overstijgt op de koop toe. Een absolute aanrader!
2
Reageer op deze recensie