oplopende spanning

Het verkeerde kind, moet even op gang komen maar naarmate de tijd verstrijkt neemt de spanning toe. We volgen twee grote verhaallijnen en een kleintje in het boek.
De twee belangrijkste zijn die van moeder Sarah wiens kind ontvoert wordt en die van Jenna en Willow waar blijdschap is over de komst van een baby, weer een broertje voor Willow.de tegenstellingen tussen de twee verhaallijnen kunnen niet groter zijn dan nu gebruikt. Aan de ene kant heb je Sarah, een zeer vermoeide moeder van drie kleine kinderen getrouwd met Jake, plaatsvervangend rector op een school, typisch huisje boompje beestje verhaal en aan de andere kant zien we Jenna een vrijgevochten traveller die samen met haar vriend en driekinderen een losbandig bestand leidt wat gekenmerkt wordt door vrijzinnigheid, geen binding met de maatschappij en er wordt voorzien in het levensonderhoud door diefstal en drugshandel.
Tussen dit alles door maken we kennis met Joan, een oudere eenzame dame die haar beide kinderen verloren heeft, een is overleden en haar dochter is 21 jaar geleden weggelopen…..
Het verhaal wat M.J. Arlidge en Julia Crouch geschreven hebben heeft even tijd nodig om op gang te komen, maar naarmate je vordert in de beide verhaallijnen en je de karakters beter kunt lezen neemt de spanning ook exponentieel toe. Je merkt dat er een “bom” op barsten staat , de vraag is alleen wanneer en hoe. De dochter van Jenna, Willow 16 jaar, speelt hier een grote rol in want zij wordt min of meer gedwongen om keuzes te maken. Keuzes die verstrekkende gevolgen hebben voor haar, maar ook voor haar broertjes. De worsteling , en het besef van de gevolgen van haar daden wordt heel goed vertaald door de auteurs en je voelt de beklemming.
Het is een proces wat elke puber door zal gaan maken alleen is het hier allemaal net even wat heftiger, spannender en met heel verstrekkende gevolgen. Deze uitvergroting is heel goed gedaan en het wekt ook heel veel sympathie voor Willow op.
Als lezer ga je heen en weer van Sarah naar Jenna en de verweving wordt steeds duidelijker. Naast Willow zie je ook Sarah een proces doorlopen, van dood vogeltje, tot tijgerin die zich door niets of niemand meer iets aan laat praten en het heft in eigen handen neemt. Omdat je dit proces van haar van dichtbij meemaakt is het einde van het boek een beetje een dooddoener, maar het plot is zo sterk dat dit de auteurs vergeven wordt.
Als dit soort boeken het niveau is van wat eruit M.J Arlidges crime writer’s room blijft komen dan staat ons nog heel veel spannends te wachten.
Bring it on!