Lezersrecensie
Familiegeheimen en gemankeerde personen
Op de vlucht voor haar verleden belandt Mara in het landhuis van een gemankeerde familie.
Om aan haar ex te ontkomen, vertrekt Mara voor een opdracht naar een landgoed in Groningen. Op verzoek van haar beste vriendin gaat ze een maandlang een negenjarig meisje, Annabel, met gedragsproblemen in haar thuissituatie observeren.
Het landgoed was in het begin van de vorige eeuw een psychiatrische kliniek voor vrouwen. Een verleden waarvan het huis zich nog niet heeft losgemaakt.
Mara krijgt te maken met excentriek familieleden en personeel dat niet had misstaan in een aflevering van een ‘upstairs-downstairs’-achtige serie.
Al snel rijst het vermoeden dat er niet zozeer iets mis is met Annabel maar wel met de omgeving waarin ze verblijft, die is uitermate giftig. Zo is er oom Richard, die heel aardig lijkt, maar ondertussen probeert Mara’s positie onmogelijk te maken. Ook de raadselachtige Mamère, de madre-familias, heeft van alles te verbergen. Het geeft allerlei onderstromen die Mara moeilijk kan ontwijken en die door Suzanna beeldend worden beschreven:
“ ‘Wat een prachtige blouse, Mara, zei Eline. Haar lichte ogen keken me ijzig aan, ze klemde haar lippen stijf op elkaar.
Geschrokken keek ik naar Richard tegenover me, maar zijn aandacht ging naar Eline.
‘Kun je Mara opnieuw opscheppen? ' vroeg Thomas aan Berta die met gevouwen handen naast de trolley stond.
Uit Mamère kwam een klagelijk geluid, haar dunne lippen weken, ze prevelde iets onverstaanbaars.”
De enige die normaal lijkt, is de aantrekkelijke Thomas, zoon van de inwonende huishoudster. Hij onderzoekt als student psychologie de oude dossiers die op de zolder bewaard zijn gebleven. Samen met hem gaat ze op onderzoek uit naar de geheimen van het huis en het raadsel rond de dood van Annabels moeder.
“Ik liep naar het altaar en staarde naar de foto. Het gezicht van de jonge vrouw met steil haar had ik op de zolder voor me gezien! Ze was niet uitgesproken mooi, eerder fascinerend. Ik was niet eens verbaasd, dat soort vreemde dingen overkwamen mij vaker.”
Gaandeweg het verhaal wordt duidelijk dat ook met Mara zelf van alles aan de hand is.
Ook de opdracht van haar vriendin bleek een dubbele bodem te bevatten en haar ex blijkt gevaarlijker dan gedacht.
Aan het eind komen deze twee lijnen samen in een heftige ontknoping.
Al met al is ‘Giftig’ een onderhoudend boek, goed voor een aantal uren ontspannen leesplezier.
Om aan haar ex te ontkomen, vertrekt Mara voor een opdracht naar een landgoed in Groningen. Op verzoek van haar beste vriendin gaat ze een maandlang een negenjarig meisje, Annabel, met gedragsproblemen in haar thuissituatie observeren.
Het landgoed was in het begin van de vorige eeuw een psychiatrische kliniek voor vrouwen. Een verleden waarvan het huis zich nog niet heeft losgemaakt.
Mara krijgt te maken met excentriek familieleden en personeel dat niet had misstaan in een aflevering van een ‘upstairs-downstairs’-achtige serie.
Al snel rijst het vermoeden dat er niet zozeer iets mis is met Annabel maar wel met de omgeving waarin ze verblijft, die is uitermate giftig. Zo is er oom Richard, die heel aardig lijkt, maar ondertussen probeert Mara’s positie onmogelijk te maken. Ook de raadselachtige Mamère, de madre-familias, heeft van alles te verbergen. Het geeft allerlei onderstromen die Mara moeilijk kan ontwijken en die door Suzanna beeldend worden beschreven:
“ ‘Wat een prachtige blouse, Mara, zei Eline. Haar lichte ogen keken me ijzig aan, ze klemde haar lippen stijf op elkaar.
Geschrokken keek ik naar Richard tegenover me, maar zijn aandacht ging naar Eline.
‘Kun je Mara opnieuw opscheppen? ' vroeg Thomas aan Berta die met gevouwen handen naast de trolley stond.
Uit Mamère kwam een klagelijk geluid, haar dunne lippen weken, ze prevelde iets onverstaanbaars.”
De enige die normaal lijkt, is de aantrekkelijke Thomas, zoon van de inwonende huishoudster. Hij onderzoekt als student psychologie de oude dossiers die op de zolder bewaard zijn gebleven. Samen met hem gaat ze op onderzoek uit naar de geheimen van het huis en het raadsel rond de dood van Annabels moeder.
“Ik liep naar het altaar en staarde naar de foto. Het gezicht van de jonge vrouw met steil haar had ik op de zolder voor me gezien! Ze was niet uitgesproken mooi, eerder fascinerend. Ik was niet eens verbaasd, dat soort vreemde dingen overkwamen mij vaker.”
Gaandeweg het verhaal wordt duidelijk dat ook met Mara zelf van alles aan de hand is.
Ook de opdracht van haar vriendin bleek een dubbele bodem te bevatten en haar ex blijkt gevaarlijker dan gedacht.
Aan het eind komen deze twee lijnen samen in een heftige ontknoping.
Al met al is ‘Giftig’ een onderhoudend boek, goed voor een aantal uren ontspannen leesplezier.
1
Reageer op deze recensie