Lezersrecensie
Een lekker ontspannend boek
Dit boek viel me in de eerste plaats op door de cover en vervolgens trok het me aan omdat er een hotel in voorkomt dat ligt aan het Haagse Lange Voorhout, waar ik voor mijn werk wekelijks kom. En hoewel in het boek het hotel Les Aristocrates heet, zag ik steeds Hotel des Indes voor mij.
Het verhaal begint als receptioniste Claire het levenloze lichaam van een oude dame vindt. Madame Bonheur. Deze Franse vrouw komt al decennia lang dezelfde twee weken in augustus in het hotel logeren. Steeds in dezelfde kamer Waarom? Tegen het personeel zegt ze altijd dat ze op haar man wacht. Hij komt nooit en bij het uitchecken zegt ze altijd dat hij werd opgehouden. Een beetje raar, zeker als blijkt dat ze na haar overlijden geen nabestaanden kunnen vinden.
Receptioniste Claire had een goede band met Madame Bonheur en besluit na haar begrafenis uit te zoeken wie deze dame was en waarom ze ieder jaar naar dit hotel in Den Haag kwam. Ze heeft twee aanwijzingen die haar daarbij helpen. De eerste is een intrigerend telefoontje uit Parijs, het tweede een onvoltooid manuscript van haar overleden moeder die schrijver van historische romans was.
De schrijfstijl van Astid Habraken is helder en toegankelijk. Geen lange zinnen of moeilijke woorden, ongecompliceerd en fijn om te lezen. Net als het verhaal, dat zij afwisselend vanuit het perspectief van Claire en Madame Bonheur vertelt.
In de delen van Claire lezen we over het leven dat madame Bonheur tot aan haar door dood in Parijs leidde en leven we mee met de belevenissen van Claire zelf.
Het verhaal van madame Bonheur begint in de zomer van 1954. De tijd dat madame nog een jong meisje was. Haar connectie met Den Haag en het hotel is al snel duidelijk, ook de ondertitel ‘Een Haagse liefde’ krijgt betekenis. Het uiteenrafelen van deze Haagse liefde is goed voor een lekker leesbaar verhaal. Net als het verhaal van Claire, door haar zoektocht gaan voor haar ook nieuwe werelden openen.
De ontknoping niet voor de hand ligt waardoor het verhaal niet te zoet wordt. Dat is fijn. Een ideaal boek om lekker weg te lezen. Bijvoorbeeld tijdens de donkere dagen onder de kerstboom.
Het verhaal begint als receptioniste Claire het levenloze lichaam van een oude dame vindt. Madame Bonheur. Deze Franse vrouw komt al decennia lang dezelfde twee weken in augustus in het hotel logeren. Steeds in dezelfde kamer Waarom? Tegen het personeel zegt ze altijd dat ze op haar man wacht. Hij komt nooit en bij het uitchecken zegt ze altijd dat hij werd opgehouden. Een beetje raar, zeker als blijkt dat ze na haar overlijden geen nabestaanden kunnen vinden.
Receptioniste Claire had een goede band met Madame Bonheur en besluit na haar begrafenis uit te zoeken wie deze dame was en waarom ze ieder jaar naar dit hotel in Den Haag kwam. Ze heeft twee aanwijzingen die haar daarbij helpen. De eerste is een intrigerend telefoontje uit Parijs, het tweede een onvoltooid manuscript van haar overleden moeder die schrijver van historische romans was.
De schrijfstijl van Astid Habraken is helder en toegankelijk. Geen lange zinnen of moeilijke woorden, ongecompliceerd en fijn om te lezen. Net als het verhaal, dat zij afwisselend vanuit het perspectief van Claire en Madame Bonheur vertelt.
In de delen van Claire lezen we over het leven dat madame Bonheur tot aan haar door dood in Parijs leidde en leven we mee met de belevenissen van Claire zelf.
Het verhaal van madame Bonheur begint in de zomer van 1954. De tijd dat madame nog een jong meisje was. Haar connectie met Den Haag en het hotel is al snel duidelijk, ook de ondertitel ‘Een Haagse liefde’ krijgt betekenis. Het uiteenrafelen van deze Haagse liefde is goed voor een lekker leesbaar verhaal. Net als het verhaal van Claire, door haar zoektocht gaan voor haar ook nieuwe werelden openen.
De ontknoping niet voor de hand ligt waardoor het verhaal niet te zoet wordt. Dat is fijn. Een ideaal boek om lekker weg te lezen. Bijvoorbeeld tijdens de donkere dagen onder de kerstboom.
1
3
Reageer op deze recensie