Meer een kinderboek

Marian de Haan schrijft boeken die zeer luchtig zijn. Dat is iets waarvan je moet houden. Het geldt in elk geval voor Het Kwade Geweten. Hierin wordt het veelkleurige leven in de Middeleeuwse stad Duynhaven beschreven en de soorten van criminaliteit die daarin voorkomen.

Belangrijkste personages in het boek zijn Damyaen Roosvelt, een schepen, en zijn oom Jan Houtepoot, die de schout is. In hun functies krijgen zij te maken met moord op de goudsmidvrouw Ludmille, een diefstal en een verdwijning. In het verhaal zitten allerlei leuke elementen die bijdragen aan de gezellige sfeer, zoals de reis naar Engeland en de jacht op een gestolen varken.

Net als bij haar vorige boek, De Wade Des Doods, lukt het De Haan niet een plot neer te zetten dat mij echt in spanning houdt. Zo is het voor mij vanaf het begin duidelijk wie de moord op Ludmille gepleegd heeft.

Ik kan me voorstellen, dat sommige mensen het verhaal en de personages erin kinderachtig vinden. De karakters zijn erg vlak en veel personages worden neergezet als typetjes. Daarbij legt De Haan veel uit over hoe mensen in elkaar steken en waarom ze reageren zoals ze dat doen. Tegelijkertijd gaat de schrijfster de heftige emoties uit de weg, zoals het verdriet om de dood van een dierbare. Hierdoor blijft het boek erg oppervlakkig. Daarom zie ik Het Kwade Geweten meer als een kinderboek. Qua plot en personages niet diepgaand, maar wel leuk om tussendoortje te lezen door de prettige sfeer.