Vermakelijk

Lief en leed van de fictieve Middeleeuwse stad Duynhaeven staan centraal in het zevende deel over Damyaen Roosvelt. Damyaen is schepen (=bestuurder) van de stad en treedt in dit boek op als vervanger van schout Jan Mortemeere. Dat laatste komt hem goed uit want in een gastvrije bui heeft hij een prins uit Wales met zijn hofhouding in huis gehaald. Maandenlang bivakkeert het gezelschap in zijn woning. Hoe komt hij af van deze prins die niets liever doet dan maaltijden verlevendigen met eindeloze monologen?

Zoals het gebruikelijk is in de boeken van Marian de Haan, lopen diverse zaken in dit boek door elkaar. Er is een verdwenen dader van een doodslag, de diefstal van een touw (!) en de plotselinge dood van een knecht. Daarnaast zijn er allerlei geruchten. Het zou bijvoorbeeld spoken op het kerkhof! De meeste misdrijven zijn erg dunnetjes beschreven. Zelfs een halfwakkere lezer moet bijvoorbeeld kunnen raden waar de dader van de doodslag zich bevindt. Wat dat betreft zal dit boek vooral een jeugdig publiek aanspreken dat nog niet alles zal doorzien.

Het geheim van deze boeken zit daarom niet in het te magere detectivegehalte. Het is te vinden in Duynhaeven en haar stedelingen. De stad en haar bewoners worden door De Haan uitgebreid belicht. Dit is in het begin een nadeel. De beschrijvingen van personages en familieverhoudingen roepen niet bepaald spanning op. Maar als je daar eenmaal doorheen bent, krijg je een inkijkje in het leven van een Middeleeuwse stad en haar bestuur. Als lezer zien we een dwarsdoorsnede van het echte leven, met geboorten, huwelijken en sterfgevallen. Er is een zorg voor weduwen en wezen. En schepenvergaderingen over de opvolging van de overleden pastoor. En ga zo maar door.

Humor is hierbij een essentieel onderdeel. Zelfs van een vleugje zwarte humor is De Haan niet vies, zoals blijkt bij de gruwelijke vondst onder een bonenveld: "Ze voelde misselijkheid opkomen toen het haar daagde waarom de bonen op die plek zo uitzonderlijk goed hadden gedijd..." Eet smakelijk!

De boeken van De Haan zijn zonder meer vermakelijk. Het is wel jammer dat de spanning ontzettend traag op gang komt in dit deel. Het is te hopen dat de schrijfster de volgende keer met een grotere injectie misdaad komt, het liefst vanaf het begin.