Hebban recensie
Een beetje teveel van het goede
De aanleiding om dit boek uit de bibliotheek te halen, was het gerucht dat dit boek het best verkochte exemplaar uit de uiterst succesvolle Baantjer reeks zou zijn. Ik vroeg me af waarom dit boek zo populair is. Wat maakt het bijzonder?
Al in het begin blijkt De Cock en tranen aan de leie niet wezenlijk te verschillen van de andere delen. Het begint met de komst van een jonge vrouw die de vermissing van haar vader komt melden. Interessant detail is dat ze naar huis belt en dat een haar onbekende man opneemt. Even later blijkt er ingebroken te zijn. En dezelfde avond nog wordt het lichaam van haar vader bij een spoorbaan aangetroffen. En dan volgen alle familaire aspecten van een Baantjer. Er wordt een serie verdachten afgewerkt, Buitendam is de ziedende meerdere van rechercheur De Cock, cafébaas Smalle Lowietje geeft een handige tip en assistent Vledder zit boordevol voorbarige theorieën. Het boek eindigt met de traditionele fuik omdat bij gebrek aan bewijs de dader zo gepakt moet worden.
Is De Cock en tranen aan de leie bijzonder? Nee, het is een dertien uit een dozijn verhaal. Hoewel ik sommige boeken uit de reeks wel kan waarderen, zijn bepaalde aspecten van dit boek wel heel erg vergezocht. Het wordt wel verondersteld dat de boeken van Baantjer, omdat hij zelf rechercheur is geweest, gestoeld zijn op zijn ervaringen in het korps. Bij dit boek heb ik meer dan ooit twijfels. Er is een moord gepleegd door een atropinevergiftiging en "toevallig" zijn er twee verdachten die allebei ooit een poging tot vergiftiging hebben gedaan, de ene zelfs met atropine. En de slachtoffers hebben een strop om de nek en, warempel, er zijn ook verschillende verdachten die dáármee gedreigd hadden. Dit is een beetje teveel van het goede. Bovendien blijft de vraag onbeantwoord waarom de inbreker de telefoon opnam terwijl die vraag juist wél interessant is.
Hoe kan het dan dat deze roman zo goed verkocht is? Het enige dat ik me kan bedenken is dat het extra lezers uit Vlaanderen heeft aangetrokken aangezien het gedeeltelijk in Gent afspeelt. Het boek is zelfs voor een Baantjer té cliché. Jammer.
Al in het begin blijkt De Cock en tranen aan de leie niet wezenlijk te verschillen van de andere delen. Het begint met de komst van een jonge vrouw die de vermissing van haar vader komt melden. Interessant detail is dat ze naar huis belt en dat een haar onbekende man opneemt. Even later blijkt er ingebroken te zijn. En dezelfde avond nog wordt het lichaam van haar vader bij een spoorbaan aangetroffen. En dan volgen alle familaire aspecten van een Baantjer. Er wordt een serie verdachten afgewerkt, Buitendam is de ziedende meerdere van rechercheur De Cock, cafébaas Smalle Lowietje geeft een handige tip en assistent Vledder zit boordevol voorbarige theorieën. Het boek eindigt met de traditionele fuik omdat bij gebrek aan bewijs de dader zo gepakt moet worden.
Is De Cock en tranen aan de leie bijzonder? Nee, het is een dertien uit een dozijn verhaal. Hoewel ik sommige boeken uit de reeks wel kan waarderen, zijn bepaalde aspecten van dit boek wel heel erg vergezocht. Het wordt wel verondersteld dat de boeken van Baantjer, omdat hij zelf rechercheur is geweest, gestoeld zijn op zijn ervaringen in het korps. Bij dit boek heb ik meer dan ooit twijfels. Er is een moord gepleegd door een atropinevergiftiging en "toevallig" zijn er twee verdachten die allebei ooit een poging tot vergiftiging hebben gedaan, de ene zelfs met atropine. En de slachtoffers hebben een strop om de nek en, warempel, er zijn ook verschillende verdachten die dáármee gedreigd hadden. Dit is een beetje teveel van het goede. Bovendien blijft de vraag onbeantwoord waarom de inbreker de telefoon opnam terwijl die vraag juist wél interessant is.
Hoe kan het dan dat deze roman zo goed verkocht is? Het enige dat ik me kan bedenken is dat het extra lezers uit Vlaanderen heeft aangetrokken aangezien het gedeeltelijk in Gent afspeelt. Het boek is zelfs voor een Baantjer té cliché. Jammer.
1
Reageer op deze recensie