Voor Vaticaan-liefhebbers?

Bernini is de zeventiende-eeuwse architect die de laatste jaren bekendheid verwierf door Het Bernini mysterie van Dan Brown. 'De Principessa' is een historische roman die zich afspeelt in het zeventiende-eeuwse Rome. Het gaat over de rivaliteit tussen Bernini en de voormalige steenhouwer Castelli die ook een groot architect wil worden. De laatste is volgens Prange zijn hele leven misbruikt door Bernini die zijn ideeën stal, waarbij de Principessa een sleutelrol speelde. De Principessa is een adelijke dame uit Engeland die in Rome verblijft en het werk van de twee architecten bewondert. Zij op haar beurt wordt door hen aanbeden, wat de onderlinge rivaliteit versterkt.
Het verhaal is eenvoudig samen te vatten want elke keer herhaalt zich hetzelfde patroon. Bernini haalt de ene triomf na de andere wanneer hij ontwerpen van zijn concurrent bemachtigd heeft. Hoewel de Principessa weet dat Castelli daar woedend over is en graag wil dat de twee tot verzoening komen, herhaalt ze haar trucje keer op keer. Bernini strijkt de eer op ten koste van Castelli en een verzoening is verder weg dan ooit.
Het is terecht dat de uitgever op de voorkant van het boek vermeldt dat het om een roman gaat. Een thriller is deze roman niet, ook al is er misdaad in het verhaal verweven. Misdaad speelt een marginale rol en daarom hoort dit boek eigenlijk niet op Crimezone.nl thuis. Alles draait om de driehoeksverhouding, die feitelijk geen driehoeksverhouding is. Want de Principessa heeft een gelukkig huwelijk met haar man thuis in Schotland en wil naar huis terugkeren.
De Principessa is zacht uitgedrukt geen goed boek. Het verhaal is slap en voorspelbaar. En de karakters zijn platter dan mijn beeldscherm. Dat het verblijf van de Principessa in Rome telkens gerekt wordt (nota bene jarenlang), komt erg geforceerd over. Ronduit irritant is de persoon van Castelli. Hij is verliefd op de Principessa. In plaats van haar hart te veroveren, stoot hij haar elke keer af met zijn trotse, ongenaakbare gedrag en botte opmerkingen juist op momenten die voor hem gunstig zijn. Het verhaal wordt uitgesmeerd over een periode van meer dan veertig jaar. Tientallen jaren gaan voorbij en nog verandert hij niet. Karakterontwikkeling bestaat niet in het literaire denken van Prange.
Misschien dat de Vaticaan-liefhebbers dit boek wel kunnen waarderen. De opeenvolging van huichelachtige pausen met hun nog huichelachtigere volgelingen vormt de achtergrond van dit boek. Overigens geeft Prange aan het eind van het boek een historische overzicht van de feiten over Castelli en Bernini waarop hij het verhaal baseerde. Dan blijkt dat hij de feiten rangschikt zoals ze hem uitkomen. De Principessa heeft zelfs nooit bestaan. Verwacht dus geen historisch betrouwbaar verhaal.