Geheimzinnig en boeiend plot

De Britse schrijfster P.D. James is op het gebied van detectives geen onbekende naam. In 1962 debuteerde ze met Cover Her Face. Nu, bijna veertig jaar later is Dood onder geestelijken verschenen met daarin wederom de hoofdrol voor hoofdinspecteur Dalgliesh. Voor deze roman heeft James als setting een landtong aan oostkust van Engeland gekozen. Op die afgelegen plek bevindt zich een seminarie, het St. Anselms, het toneel van een drama dat ruim 400 bladzijdes beslaat. Vertrekpunt is de plotselinge dood van een student. Is hij verongelukt, zoals men officieel veronderstelt, of was het een zelfmoord of zelfs moord? Omdat het gevoelig ligt, wordt Dalgliesh gevraagd informeel een onderzoek in te stellen. Een verdacht sterfgeval volgt en een onmiskenbare moord waardoor het onderzoek een officieel karakter krijgt.

Zoals in al haar recente boeken schetst P.D. James meer dan alleen het drama zelf. Ze laat de lezer kennismaken met wijdelingen en personeelsleden die zich om uiteenlopende redenen op deze afgelegen plaats gevestigd hebben. De nauwkeurig uitgewerkte karakters vormen met de sfeervolle setting en nachtelijke gebeurtenissen een geheimzinnig en daarmee ook boeiend plot.

Veel detectives kennen een zeer complex geheel van aanwijzingen en intriges die uiteindelijk tot een onverwacht einde leiden. Dat is bij Dood onder geestelijken niet het geval. Langzaam bekruipt je als lezer het gevoel waar James naartoe wil en uiteindelijk wordt dat gevoel bevestigd door bewijsmateriaal. Dorothy Sayers, één van de inspiratiebronnen van James, heeft ook dergelijke ontknopingen gehanteerd. Dit is zonder twijfel meer conform de werkelijkheid dan de wijze waarop veel andere detectives op het eind de dader als een duiveltje uit het doosje toveren. Je kunt je wel afvragen of het zo iets aan spanning verliest. Het boek eindigt met een confrontatie op een pier tussen Dalgliesh en de dader. Het is een zwakke poging om het alsnog spannend te laten eindigen. Niettemin heb ik het boek met plezier gelezen omdat het degelijk in elkaar steekt en de personages levendig worden neergezet.

Tot slot moet ik zeggen dat de Nederlandse uitgever wat beter zijn best mag doen bij de presentatie van het boek. De rotsige afgrond op de cover is in de verste verte niet in overeenstemming te brengen met de in het boek beschreven zanderige kliffen. Ook de flaptekst had zorgvuldiger opgesteld kunnen worden. Want ondanks de exclusiviteit van dit theologisch seminarie, heeft het niets wat als sektarisch te duiden is.