Als historische roman niet onaardig

Met De dood van Cassandra werpt Steven Saylor de lezer terug naar het Rome van het jaar 48 voor Christus. Het is het tijdperk van de machtsstrijd tussen Caesar en zijn rivaal Pompejus. Tegen deze achtergrond plaatst Saylor een moordmysterie. De opmerkelijke vrouw Cassandra die bekend stond om de dramatische wijze waarop ze de toekomst kon voorspellen is vergiftigd. Haar minnaar Gordianus besluit dat hij alle verdachten moet horen om de waarheid boven water te halen.

Het boek dat van de uitgever het trendy predikaat "literaire thriller" meekreeg, is geen gecompliceerd werk met hoogdravende taal en ingewikkelde structuren. In eenvoudige bewoordingen schetst Saylor de naar opstand gonzende hoofdstad van het Romeinse imperium. Lange tijd volgt hij het patroon waarbij hoofdstukken waarin teruggekeken wordt op het leven Cassandra afgewisseld worden met hoofdstukken waarin Gordianus de verdachten spreekt. Eigenlijk stelt Gordianus alle relevante vragen voor het onderzoek niet. Hij vraagt niet naar alibi's, probeert geen motieven te ontdekken of bewijsmateriaal te verzamelen. Hij is vooral benieuwd naar de vrouw die zijn maitresse was want hij komt tot de conclusie dat hij haar amper gekend heeft. Wie was ze eigenlijk? Die vraag maakt het boek net interessant genoeg om door te lezen.

Als detective laat De dood van Cassandra nog wat te wensen over. De uiteindelijke ontknoping komt niet als een spannende onthulling. Gordianus stuit vanzelf op de dader die zonder slag of stoot schuld bekent. Zonder die bekentenis had Gordianus geen poot om op te staan. Naar mijn mening is het een beetje goedkoop. De antieke wereld die geschetst wordt is de enige factor waardoor dit boek uiteindelijk toch de moeite van het lezen waard was. Als historische roman niet onaardig.