Er gebeurt te weinig

Palinurus Maciver pleegt zelfmoord. Daar is de lezer in het eerste hoofdstuk getuige van. Inspecteur Peter Pascoe wordt bij het lijk geroepen. Al meteen is duidelijk dat Palinurus zelfmoord pleegde op exact dezelfde wijze als zijn vader, Palinurus Maciver senior, tien jaar eerder. Omdat dit geen toeval kan zijn, wordt de zelfmoord van nu en die van toen onderzocht. Pascoe denkt dat de dood van junior moord zou kunnen zijn. In elk geval zijn er losse eindjes...

Omdat je als lezer al zeker weet dat Palinurus Maciver zelfmoord heeft gepleegd, heeft de schrijver alle spanning in de eerste helft van het boek om zeep geholpen. Wel blijkt al gauw dat Pascoe's meerdere, Dalziel, mogelijk een dubieuze rol gespeeld kan hebben in het onderzoek naar de zelfmoord van Maciver senior. Als Dalziel er dan ook achter komt dat Pascoe wel erg veel belangstelling voor beide zelfmoorden aan de dag legt, laat hij zijn misnoegen blijken.

De verhouding Dalziel en Pascoe is een van de meer interessantere aspecten van het boek. De plot is ook wel aardig van opzet. Verschillende elementen blijken op het eind betekenis te hebben.

Qua verhaal gebeurt er te weinig, wordt er te weinig spanning opgeroepen om reikhalzend naar de volgende pagina uit te kijken. De afloop is voor een detective teleurstellend. Eindelijk komt Pascoe tot de conclusie dat junior zelfmoord pleegde... En een van de minder belangrijke personages doet volledig uit de doeken hoe het nu zat met senior. De oplossing wordt Pascoe zo in de schoot geworpen zonder dat hij er al te veel voor hoeft te doen. Erg gemakkelijk.