Hebban recensie
Geen voldoening
Van verschillende kanten werd mij Het heksenmasker aangeraden als één van de toppers van Minette Walters. Het ijshuis, van haar hand, vond ik een kennismaking die naar meer smaakte, terwijl De branding tegenviel. De tondeldoos beviel ook goed.
Het heksenmasker gaat over de dood onder zeer opvallende omstandigheden van Mathilda Gillespie. Ze is in haar badkuip gevonden, met doorgesneden polsen en een roestig masker op. In eerste instantie gaat men er vanuit dat het een zelfmoord is maar voor de lezer staat van tevoren vast dat het om een moord gaat. Er zijn verschillende verdachten en het motief voor de moord lijkt het aanvechtbare testament van de oude vrouw te zijn. Halverwege het boek lijkt het onderzoek in het slop te raken tot zich geheel nieuwe perspectieven openen.
Een terugkerend thema in de boeken van Walters is de door vooroordelen gegraven kloof tussen mensen die pas door beproeving heen gedicht wordt. In dit boek is dat de moeizame verhouding tussen dokter Sarah Blakeney, de huisarts van Mathilda, en haar man Jack. Eerlijk gezegd vind ik dit nog het meest boeiende aspect van deze roman. Het loopt als rode draad door het boek.
De boeken van Walters moeten het niet hebben van snelle acties of een plot waar veel vaart in zit. Daarentegen wordt er flink in de personages geïnvesteerd. De psyche van elk individue lijkt tot in elk detail geanalyseerd te worden. Het heksenmasker is geen uitzondering maar door de elkaar tegensprekende manieren waarop Mathilda's karakter door andere personages wordt beschreven, begint het me steeds meer te duizelen. Dit, en het feit dat de uiteindelijke dader al vroeg in het boek een dubieuze uitspraak doet waardoor deze persoon in mijn ogen hoofdverdachte wordt, maakt dat het boek op het eind geen voldoening geeft. Misschien waren mijn verwachtingen te hoog gespannen.
Het heksenmasker gaat over de dood onder zeer opvallende omstandigheden van Mathilda Gillespie. Ze is in haar badkuip gevonden, met doorgesneden polsen en een roestig masker op. In eerste instantie gaat men er vanuit dat het een zelfmoord is maar voor de lezer staat van tevoren vast dat het om een moord gaat. Er zijn verschillende verdachten en het motief voor de moord lijkt het aanvechtbare testament van de oude vrouw te zijn. Halverwege het boek lijkt het onderzoek in het slop te raken tot zich geheel nieuwe perspectieven openen.
Een terugkerend thema in de boeken van Walters is de door vooroordelen gegraven kloof tussen mensen die pas door beproeving heen gedicht wordt. In dit boek is dat de moeizame verhouding tussen dokter Sarah Blakeney, de huisarts van Mathilda, en haar man Jack. Eerlijk gezegd vind ik dit nog het meest boeiende aspect van deze roman. Het loopt als rode draad door het boek.
De boeken van Walters moeten het niet hebben van snelle acties of een plot waar veel vaart in zit. Daarentegen wordt er flink in de personages geïnvesteerd. De psyche van elk individue lijkt tot in elk detail geanalyseerd te worden. Het heksenmasker is geen uitzondering maar door de elkaar tegensprekende manieren waarop Mathilda's karakter door andere personages wordt beschreven, begint het me steeds meer te duizelen. Dit, en het feit dat de uiteindelijke dader al vroeg in het boek een dubieuze uitspraak doet waardoor deze persoon in mijn ogen hoofdverdachte wordt, maakt dat het boek op het eind geen voldoening geeft. Misschien waren mijn verwachtingen te hoog gespannen.
1
Reageer op deze recensie