Van mij mogen de Kronieken uitgebreid worden

Remedie tegen verraad is het eerste boek in een serie historische detectives. Dit deel van de Kronieken van Isaac van Girona werd van tevoren door mij met een bedenkelijke frons bekeken. In het boek draait het immers om de Joodse geneesheer Isaac die blind is en hoe kan hij dan doktertje spelen, laat staan de detective uithangen? Mijn scepsis werd al in het begin gedeeltelijk weggenomen. Pas recentelijk heeft hij zijn zicht verloren. Onder de verslechterde omstandigheden probeert hij zijn vak uit te oefenen met hulp van zijn dochter Raquel. Verder in het boek blijkt zijn rol als detective niet zo groot te zijn als van tevoren gedacht.

Ondanks de centrale rol van Isaac draait het in Remedie tegen verraad vooral om de jonge edelman Tomas de Bellmunt. Hij is de secretaris van de koningin van Aragon en in zijn functie heeft hij de opdracht gekregen haar zoontje in veiligheid te brengen. Wat hij niet in de gaten heeft, is dat hij door anderen gebruikt wordt in een veel groter complot om het bewind van de koning omver te werpen. Dat complot loopt mis met twee moorden tot gevolg. Tomas komt tot de conclusie dat hij zich in de nesten heeft gewerkt en in zijn poging zijn fouten te herstellen komt het tot romantische verwikkelingen.

Ik ben totaal niet onder de indruk van Isaac van Girona als detective. Die rol zou beter uitgewerkt kunnen worden. Maar hij is wel een sympathiek personage. Hij staat op elk moment van de dag klaar voor anderen. Daarbij stelt hij zich heel wat ruimdenkender op dan zijn vrouw die hun oudste dochter Rebecca verstoten heeft omdat zij tot het christendom is overgegaan. Isaacs vriendelijke persoonlijkheid loopt zelfs niet stuk op de jodenhaat die in de stad Girona de kop op steekt.

De Canadese schrijfster Caroline Roe heeft met Remedie tegen verraad een prettig leesbaar boek geschreven. De stijl is eenvoudig en dus goed te volgen. Erg handig is dat de uitgeverij voor in het boek een lijst met de belangrijkste personages, een paar stambomen en een plattegrond van de stad Girona in het jaar 1353 heeft opgenomen. Tijdens het lezen bladerde ik regelmatig terug om mijn geheugen op te frissen. Alleen de stappen terug in de tijd die de chronologie van het verhaal zo nu en dan onderbreken werken soms verwarrend.

Enfin, het belangrijkste is dat ik Remedie tegen verraad met plezier gelezen heb. Van mij mogen de Kronieken uitgebreid worden. Het volgende deel Een kuur voor een kwakzalver is in voorbereiding. Ik ben benieuwd!