Inkijkje in het Romeinse leven

Rosemary Rowe heeft met Een patroon van bloed haar tweede detective geschreven. Voor haar vorige boek liep ik niet echt warm. De moord die ikpersoon Libertus op moest lossen, was zo doorzichtig dat ik al in een vroeg stadium van het verhaal wist wie het was. Met Een patroon van bloed blijkt ze op dat punt vooruitgang geboekt te hebben.

Deze Romeinse detective gaat over de aanslag op een decurion in Corinium (de oude benaming van de huidige stad Cirencester in Engeland). Deze stadsbestuurder blijkt de nodige tegenstanders te hebben, zelfs in zijn eigen familie. Omdat er bij de aanslag mogelijk een politiek motief kan zijn geweest, wordt plaatsvervangend gouverneur Marcus Septimus te hulp gevraagd. Deze schakelt vervolgens mozaïekmaker Libertus in.

Met Een patroon van bloed heeft Rowe een kleurrijke historische thriller geschreven waarin allerlei boeiende aspecten van de Romeinse samenleving aan de orde komen. Het beeld dat ze van die periode in de geschiedenis geeft, komt authentiek over. Toch blijf ik het merkwaardig vinden dat een mozaïekmaker misdrijven oplost, nota bene in opdracht van de plaatsvervangend gouverneur.

Echt sterk wil ik deze detective niet noemen. Het verhaal zit vol met
ontmoetingen waarin je als lezer heel veel informatie te verwerken krijgt. Als je dan heel goed oplet, zul je tegenstrijdigheden in de verklaringen ontdekken die je helpen vast te stellen wie de dader is. Dat idee, dat je zelf de zaak kunt oplossen, is goed. Maar het is nauwelijks opwindend en te weinig spannend. Enfin, slecht is het zeker niet. Voor de liefhebbers van Romeinse thrillers geeft Rosemary Rowe een aardig inkijkje in het leven van de tweede eeuw na Christus.