Hebban recensie
Moord op het Pieterpad is het eerste deel in een reeks rond Nederlands erfgoed. Laat die boeken maar komen!
De Gebr. Wagenaar (pseudoniem van Gert Jan de Vries en Auke Leistra) debuteren met het interessante Moord Op Het Pieterpad. Deze door en door Nederlandse thriller combineert een moordonderzoek met allerlei cultuurhistorische feitjes die met name gebaseerd zijn op dichter Staring (1767-1840) en de route van het Pieterpad.
Geografisch is het Pieterpad de rode draad in het verhaal. Daaroverheen bewegen de personages zich. Qua verhaal staat de moord op een lid van een wandelgezelschap centraal. Een ander lid van het gezelschap wordt in het hotel waar men overnacht heeft, wakker met opgedroogd bloed op zijn huid. Veel kan hij echter niet van de afgelopen nacht herinneren.
De totale vertelde tijd bedraagt iets meer dan een etmaal. In die tijdspanne wordt de moord gepleegd en vindt het politieonderzoek plaats. Er zijn veel korte hoofdstukjes, soms van niet meer dan een halve pagina lang. Hierdoor ga je razendsnel door het boek heen.
De Gebr. Wagenaar lijken het schrijven echt in de vingers te hebben. Niet alleen zijn de zinnen mooi van opbouw en tonen de auteurs in hun woordkeus affiniteit met taal. Ook de personages zijn fraai weergegeven, zoals de naïeve Jaro en de opgefokte Henric Merkelbach. Echte nagelbijtende spanning wordt niet geboden, maar het verhaal heeft wel iets komisch door de zotte speurtocht naar een floppydisk.
Er blijven nog wel wat open eindjes over. Ik zou wel eens willen weten,
bijvoorbeeld, waarom de zoon van het slachtoffer zijn moeder niet wil zien én waarom hij op de vlucht slaat. Sowieso laat de politie alle verdachten ontsnappen... maar dat heeft ook weer iets humoristisch. Moord op het Pieterpad is het eerste deel in een reeks rond Nederlands erfgoed. Laat die boeken maar komen!
Geografisch is het Pieterpad de rode draad in het verhaal. Daaroverheen bewegen de personages zich. Qua verhaal staat de moord op een lid van een wandelgezelschap centraal. Een ander lid van het gezelschap wordt in het hotel waar men overnacht heeft, wakker met opgedroogd bloed op zijn huid. Veel kan hij echter niet van de afgelopen nacht herinneren.
De totale vertelde tijd bedraagt iets meer dan een etmaal. In die tijdspanne wordt de moord gepleegd en vindt het politieonderzoek plaats. Er zijn veel korte hoofdstukjes, soms van niet meer dan een halve pagina lang. Hierdoor ga je razendsnel door het boek heen.
De Gebr. Wagenaar lijken het schrijven echt in de vingers te hebben. Niet alleen zijn de zinnen mooi van opbouw en tonen de auteurs in hun woordkeus affiniteit met taal. Ook de personages zijn fraai weergegeven, zoals de naïeve Jaro en de opgefokte Henric Merkelbach. Echte nagelbijtende spanning wordt niet geboden, maar het verhaal heeft wel iets komisch door de zotte speurtocht naar een floppydisk.
Er blijven nog wel wat open eindjes over. Ik zou wel eens willen weten,
bijvoorbeeld, waarom de zoon van het slachtoffer zijn moeder niet wil zien én waarom hij op de vlucht slaat. Sowieso laat de politie alle verdachten ontsnappen... maar dat heeft ook weer iets humoristisch. Moord op het Pieterpad is het eerste deel in een reeks rond Nederlands erfgoed. Laat die boeken maar komen!
1
Reageer op deze recensie