Spanning overgeslagen

Ridder van de tempeliers is een boek dat meteen de interesse wekt na het lezen van de flaptekst. De uitgever belooft dat de hoofdpersoon een zware beproeving zal ondergaan, terwijl hij verboden gevoelens voor een onafhankelijke jonge vrouw heeft. Dit debuut van Robyn Young gaat over Will Campbell die in de voetsporen van zijn vader treedt. Zijn vader James is als tempelier naar Outremer getrokken om de strijd aan te binden tegen de meedogenloze Saracenen.
Will Campbell moet inderdaad nog een lange weg gaan voor hij in Palestina belandt. Maar spanning ontbreekt. In het grootste deel van het boek moet de spanning gewekt worden door de jacht op een gestolen boekwerk van een geheim genootschap binnen de ridderorde van de tempeliers. Als dit boekje in verkeerde handen valt, loopt de hele ridderorde gevaar. Hoe origineel! De jacht op het boekje heeft echter een marginale rol in de eerste ruim driehonderd pagina's. De opleiding van Will Campbell en zijn liefde nemen een iets grotere rol in beslag. Maar dat het te merken is dat zijn opleiding "een zware beproeving" is, of dat hij moeite moet doen om zijn geheime liefde te ontmoeten - nou nee.
Echt pakken doet het verhaal niet. Robyn Young neemt daarbij teveel tijd om zaken te beschrijven, zoals interieurs van gebouwen. De innerlijke strijd van Will Campbell en zijn makker Garin komt nauwelijks uit de verf. Dit komt ook omdat de schrijfster spannende momenten uit de levens van de beide jongens vaak overslaat. Ze schrijft er alleen over als de jongens terugkijken en de lezer de uitkomst al kent. Zoals de keer dat Robyn Young meldt dat Garin zwaar onder druk is gezet door ene Roek. Of de vergiftigingspoging van Will, iets wat tegen de wens van zijn meester ingaat. Pas na afloop blijkt dat hij erachter zat en is er nog een korte confrontatie. Spannender is om getuige te zijn van alle stappen die hij in het geniep neemt. Young gaat de echt spannende ontwikkelingen uit de weg.
Opmerkelijk is ook dat geloof en bijgeloof vrijwel niet in het boek voorkomen. Het is nota bene wel de dertiende eeuw! Juist het geloof van Will Campbell zou hem in de gewetensnood kunnen brengen die nu wordt gemist.
Pas op het eind zijn er nog wat spannende momenten en gruwelijkheden wanneer er een confrontatie plaatsvindt tussen de tempeliers en de Saracenen. Maar echt bevredigen doet het slot niet. De diefstal van het boekwerk is dan allang met een sisser afgelopen. Dit is een roman die de verwachtingen van de flaptekst niet waarmaakt.