Hebban recensie
Vierde Fidelma-mysterie
Uitgeverij De Leeskamer brengt in hoog tempo boeken van Tremayne over de zevende-eeuwse non Zuster Fidelma uit. De listige slang is deel vier en nog dit jaar verschijnt het vervolg. In Ierland, waar de boeken vandaan komen, ligt nog een dozijn op voorraad. Komende september wordt daar zelfs een Fidelma-weekend georganiseerd.
Tremayne heeft tot nu toe een voorkeur voor moord op geestelijken getoond. Met De listige slang zet hij die traditie voort. Zuster Fidelma wordt naar een afgelegen nonnenklooster gestuurd waar het onthoofde lijk van een non gevonden is.
Het boek begint meteen goed. Nog voor Fidelma per schip arriveert, wordt een spookschip ontdekt; een schip dat ronddobbert op zee maar waarvan de bemanning spoorloos is. Aan boord worden wel bloedsporen aangetroffen. Dit stelt Fidelma voor een raadsel, vooral omdat ze tot haar ontsteltenis ontdekt dat een van de verdwenen opvarenden een bekende van haar is.
Tremayne schetst een fraai plaatje van de vreemde verhouding tussen de bewoners van het nonnenklooster en de wereldlijke heersers in de uithoek van het Ierse koninkrijk. De verdenking gaat voortdurend heen en weer tussen deze groepen. De kunst bij een detective is om de speurneus net iets slimmer te laten zijn dan de lezer. Tremayne slaagt daar meestal redelijk in. Helaas maakt hij één keer een flinke misser. Fidelma heeft niet door wat de plannen van ene Torcán zijn, terwijl het zo voor de hand ligt. Een blunder van jewelste.
Voor een volgend boek hoop ik dat Tremayne eindelijk kiest voor een mysterie in Fidelma's woonplaats Cashel. Een moord op een geestelijke hebben we inmiddels ook wel gehad. Toch blijft de serie genoeg boeien om uit te kijken naar het vervolg.
Tremayne heeft tot nu toe een voorkeur voor moord op geestelijken getoond. Met De listige slang zet hij die traditie voort. Zuster Fidelma wordt naar een afgelegen nonnenklooster gestuurd waar het onthoofde lijk van een non gevonden is.
Het boek begint meteen goed. Nog voor Fidelma per schip arriveert, wordt een spookschip ontdekt; een schip dat ronddobbert op zee maar waarvan de bemanning spoorloos is. Aan boord worden wel bloedsporen aangetroffen. Dit stelt Fidelma voor een raadsel, vooral omdat ze tot haar ontsteltenis ontdekt dat een van de verdwenen opvarenden een bekende van haar is.
Tremayne schetst een fraai plaatje van de vreemde verhouding tussen de bewoners van het nonnenklooster en de wereldlijke heersers in de uithoek van het Ierse koninkrijk. De verdenking gaat voortdurend heen en weer tussen deze groepen. De kunst bij een detective is om de speurneus net iets slimmer te laten zijn dan de lezer. Tremayne slaagt daar meestal redelijk in. Helaas maakt hij één keer een flinke misser. Fidelma heeft niet door wat de plannen van ene Torcán zijn, terwijl het zo voor de hand ligt. Een blunder van jewelste.
Voor een volgend boek hoop ik dat Tremayne eindelijk kiest voor een mysterie in Fidelma's woonplaats Cashel. Een moord op een geestelijke hebben we inmiddels ook wel gehad. Toch blijft de serie genoeg boeien om uit te kijken naar het vervolg.
1
Reageer op deze recensie