Hekserij uitgelegd en tekort gedaan

Boek met een pleidooi voor bewust leven. Resoneert met een innerlijk weten over onze rol in de natuur, zonder dat ik me daar echt van bewust was.

Het is een verhaal over een individueel ontwikkelingstraject van de schrijfster. Je kunt daar steun aan ontlenen. Het hele persoonlijke deel had niet gehoeven. Wat moet ik met de wetenschap dat Susan Smit haar ex- schoonmoeder het bloed onder de nagels vandaan haalde? Het past wel in deze tijd waarin velen het hele privé-leven uitventen. Zo geredeneerd is het goedkoop effectbejag. Aan de andere kant vertelt Smit haar eigen leerpad als heks, gestoeld binnen het dagelijks leven. Daar horen persoonlijke opmerkingen bij.

Opmerkelijk is het negatieve manbeeld. Het wegzetten in het boek van wij en zij, vrouw en man. Volgens mij gaat het om gelijkwaardigheid van beide seksen, los van de kenmerkende verschillen waar respectvol mee dient te worden omgegaan. Ik snap dat de eeuwen van onderdrukking van vrouwen een erkenning en een antwoord verdienen, een stevig ander geluid en dat een persoonlijk leertraject daar afrekeningen mee bevat. Ik mis de handreiking naar de nu levende andere sekse en de gezamenlijke weg naar een vruchtbare aarde en toekomst.

Wat aanspreekt is de concrete aanpak van individuele barrières, even los welke deze zijn en waaruit die zijn ontstaan. De behandelde methoden zijn universeel, door iedereen toepasbaar. Er zijn wel heel veel aannames over Godin en God en allerlei principes. Vraag me af in hoeverre dat geen menselijke toegevoegde dogma’s zijn aan de praktijk van het heks zijn, dat werken met natuur en haar krachten inhoudt.

Het laatste deel vanaf hoofdstuk 10 is aan me voorbij gegaan. Eerst is daar een stemadvies. Onvervalst populisme. Daarmee doet Smit de hekserij tekort. Ook komt Smit met allerlei theorieën en toepassingen die ze zelf zal hebben doorleefd, maar door mij niet gevolgd konden worden, waarmee het boek alsnog zweverig eindigde.