Lezersrecensie
Ode aan Phiny
Het derde deel van de autobiografie. “The great problem with things is to know where to begin” (p.80). Volgens mij weet Toonder dat wel, de openingszin is in ieder geval prachtig: “als men ouder wordt, denkt men wel eens dat men eigenlijk niet veel denkt als men ouder wordt”. Het verhaal start na de oorlog en het is dan sappelen met financiële malheur en ook over het algemeen wat deprimerend. Gelukkig is daar de relativerende taal van Toonder, waarbij in de verhalen overigens wel herhaling zit. Ook komen personages weer tevoorschijn die in eerdere delen zijn langs geweest, maar die bij mij niet zo scherp voor de geest staan als bij de schrijver zelf. Meer klare lijn had gemogen in het verhaal, het oogt onsamenhangend. De constante is de onmisbare rol die zijn vrouw Phiny in zijn hele leven heeft vervuld. Dit boek is een ode aan haar. Zij maakt een onuitwisbare indruk, helemaal bij de fascinerend beschreven paranormale verschijnselen die hen gezamenlijk overkomen: bij het kollende meer Doo en de regenboog om de hoek bij het rotsblok. Met veel plezier gelezen.
1
Reageer op deze recensie