Eigenlijk 3,5 ster

Na sterrenregen was ik benieuwd naar het volgende boek van deze schrijfster. Maar had er wel iets meer van verwacht.

Het verhaal geeft je een mistroostig gevoel. Boven het boek hangt een wolk van onbegrepen gevoelens. En toch wil je dit boek lezen. Omdat je vanaf bladzijde 1 wilt weten wat er is gebeurd tussen Olive & Jo.

Ondanks dat de personages fictief zijn, is het verhaal wel gebaseerd op feiten. Een onbekend stuk geschiedenis wordt aan het licht gebracht. Niet dat je een geschiedenis les krijgt, maar je gaat zelf weer even op onderzoek uit. Atoombom. Verwoesting. Oorlog. Vriendschap. Deze ingrediënten samen vormen een bijzonder verhaal!

Olive & Jo ontwikkelen op een hele bijzondere manier een vriendschap. Ze vinden elkaar in hun eenzaamheid. In een stad waar ze allebei niet willen zijn. Gedwongen door hun ouders, om zonder hen het leven door te brengen.
Terwijl ze juist in deze tijd van onzekerheid/oorlog hun ouders zo hard nodig hebben. Niet omdat er voedseltekort is of armoede, nee gewoon omdat ze nog kinderen zijn.

Olive die moet zorgen voor haar beginnend dementerende oma, wil eerst niets te maken hebben met Jo en haar godsdienst.

Maar door een ontdekking komt Olive tot het besef dat Jo nog eenzamer is dan haarzelf en ontstaan er voorzichtig scheuren in het pantser van Olive.

Door een gebeurtenis raken de meisjes uit elkaar getrokken.
Ik verwachte een hele schokkende of heftige gebeurtenis. Maar werd verrast. Het verhaal loopt anders dan gedacht. Misschien niet zo sterk als je de hele tijd denkt. Maar toch...

Een prachtige roman over een zeer bijzondere vriendschap.
Kan me voorstellen dat niet iedereen gecharmeerd is van dit verhaal. Vanwege het feit dat er weinig vreugde te vinden is in het verhaal. Maar toch een verhaal die je wilt lezen!