Lezersrecensie
levende natuur als menselijke maat
Tot nu toe beperkte mijn ervaring met een moestuin zich tot het wieden van onkruid in de schooltuintjes van de kinderen. In de beschrijvingen van de werkzaamheden op Kiek’s tuin, begin ik pas ècht een beeld te krijgen van alles wat er nodig is om een stuk weiland om te toveren in een meer dan zelfvoorzienende moestuin. Compleet met levergaranties en productierisico’s.
Kiek is dus de ‘baas’ van die moestuin en is niet zomaar iemand. Zij ìs haar tuin en draagt dat met een ongeëvenaarde bevlogenheid uit aan haar vrijwillige medewerkers. Ze begeleidt hen met kennis en kunde, plant en coördineert de werkzaamheden, en werkt intussen als een paard.
Dit zou een simpel verhaal kunnen zijn. ‘n Verhaal over de beslommeringen in een moestuin in de 4 seizoenen. Maar niets is minder waar. Mariken Heitman laat ons via hoofdpersoon Kiek weten wat er op die tuin allemaal speelt. Niet alleen wat er gebeurt, maar vooral wat voor mensen er werken, waarom ze dat doen, wie welke rol heeft en met welke gevoelens dat gepaard gaat. Dat doet zij op een bijzondere manier door niet alleen Kiek een stem te geven.
Heitman gebruikt op inventieve en vaak poëtische wijze, metaforen over het cyclische bestaan van de natuur waar de mens een onderdeel van moet zijn.
Ze trakteert de lezer continu op fraaie analogieën om aan te geven dat er samenhang tussen de elementen bestaat. Zo brengt ze die lezer héél dicht bij het leven zoals het op de tuin geleefd wordt door mensen, dieren en planten in hun natuurlijke habitat. Daarvoor laat ze een alwetende verteller als een metafysische drone boven de tuin hangen. Eén die de inborst en drijfveren van Kiek om van haar moestuin een geslaagd levenswerk te maken in kaart brengt en die tegelijkertijd meehelpt de menselijke processen te doorgronden.
Ook als die veranderen. En Kiek verandert. Een ziekte dient zich aan waardoor haar krachten afnemen. Dat gooit alles overhoop.
Wat betekent dit voor de relaties, voor de samenhang en voor de toekomst van mens èn tuin? Deze vraag gaat een allesoverheersende rol spelen in het leven ‘op de tuin’.
Een bijzonder boek.
Kiek is dus de ‘baas’ van die moestuin en is niet zomaar iemand. Zij ìs haar tuin en draagt dat met een ongeëvenaarde bevlogenheid uit aan haar vrijwillige medewerkers. Ze begeleidt hen met kennis en kunde, plant en coördineert de werkzaamheden, en werkt intussen als een paard.
Dit zou een simpel verhaal kunnen zijn. ‘n Verhaal over de beslommeringen in een moestuin in de 4 seizoenen. Maar niets is minder waar. Mariken Heitman laat ons via hoofdpersoon Kiek weten wat er op die tuin allemaal speelt. Niet alleen wat er gebeurt, maar vooral wat voor mensen er werken, waarom ze dat doen, wie welke rol heeft en met welke gevoelens dat gepaard gaat. Dat doet zij op een bijzondere manier door niet alleen Kiek een stem te geven.
Heitman gebruikt op inventieve en vaak poëtische wijze, metaforen over het cyclische bestaan van de natuur waar de mens een onderdeel van moet zijn.
Ze trakteert de lezer continu op fraaie analogieën om aan te geven dat er samenhang tussen de elementen bestaat. Zo brengt ze die lezer héél dicht bij het leven zoals het op de tuin geleefd wordt door mensen, dieren en planten in hun natuurlijke habitat. Daarvoor laat ze een alwetende verteller als een metafysische drone boven de tuin hangen. Eén die de inborst en drijfveren van Kiek om van haar moestuin een geslaagd levenswerk te maken in kaart brengt en die tegelijkertijd meehelpt de menselijke processen te doorgronden.
Ook als die veranderen. En Kiek verandert. Een ziekte dient zich aan waardoor haar krachten afnemen. Dat gooit alles overhoop.
Wat betekent dit voor de relaties, voor de samenhang en voor de toekomst van mens èn tuin? Deze vraag gaat een allesoverheersende rol spelen in het leven ‘op de tuin’.
Een bijzonder boek.
2
Reageer op deze recensie