Lezersrecensie
Overpeinzingen bij de Dokwerker
Het begon allemaal op een zaterdag in hartje Mokum. Gewoon op straat: een verrassende overval op onschuldige burgers. De Duitse bezetter had hier nog niet eerder zijn ware gezicht zo getoond.
Natuurlijk, het was oorlog. Er mocht steeds minder, het klimaat werd grimmiger en mensen werden gesard, vernederd en getrapt als hun gedrag de machthebber niet beviel. Vooral Joden hadden het te verduren, nadat het in Duitsland voor hen al onleefbaar was geworden. Velen waren opgejaagd en ertoe gedwongen hun heil elders te zoeken. Maar Amsterdam was toch relatief veilig?
Nu 80 jaar later herdenken we die grimmige, ‘pünktlich’ voorbereide acties in februari, die vooral jonge Joodse mannen betrof. Soms méér dan één uit ’n gezin of familie. Jonggehuwden soms, vaders van kleine kinderen, zonen in de bloei van hun leven. Lange tijd was onduidelijk wat er met al deze opgepakte mannen precies is gebeurd, want niet één kon alles navertellen. Complete lijsten zijn niet gevonden. ’n Enkele niet-Jood kon na de eerste selectie in Schoorl ontkomen, de rest is op transport gesteld. Een gruwelijke toekomst in het oosten tegemoet.
Wally de Lang heeft minutieus uitgezocht wat het lot van de groep is geweest. Hoe zij willens en wetens, allemaal door het moorddadige Duitse regime zijn omgebracht. Hoe steevast gelogen is over doodsoorzaken, gegevens zijn gemaskeerd, codes vervalst, procedures zijn omzeild en ontdoken. Hoeveel is verdonkeremaand en de mishandelde, uitgebuite en ondervoede gevangenen zelf, een rad voor ogen is gedraaid….om toch vooral voor de buitenwacht de rust te bewaren.
De moordmachine heeft in het Oostenrijkse Mauthausen en omgeving, op volle toeren gedraaid en de in Schloss Hartheim gebruikte destructiemethode bleek een voorproef van wat daarna tot de grootste georganiseerde misdaad tegen de mens(elijk)heid heeft geleid. De Lang heeft dit alles ontrafeld en met –soms snippers van- documenten gestaafd. Het moet een hels karwei geweest zijn om je zo lang en zo grondig in deze gruwelijke geschiedenis te verdiepen en eveneens na te gaan wat de persoonlijke drama’s met het angstige thuisfront deed….
Geweldig dat zij dit met hulp van velen heeft kunnen opbrengen, want de 389 mannen verdienen een naam en een gezicht. Tegelijk geeft haar onderzoek ons eens te meer inzicht in de gruwelijke naziterreur die op hen is losgelaten.
De herdenking van de Februaristaking -die in 1941 op deze razzia volgde- zal in ieder geval voor mij, voortaan nòg intenser en met nòg meer compassie beleefd worden
Margot Mombers 8 maart 2021
Natuurlijk, het was oorlog. Er mocht steeds minder, het klimaat werd grimmiger en mensen werden gesard, vernederd en getrapt als hun gedrag de machthebber niet beviel. Vooral Joden hadden het te verduren, nadat het in Duitsland voor hen al onleefbaar was geworden. Velen waren opgejaagd en ertoe gedwongen hun heil elders te zoeken. Maar Amsterdam was toch relatief veilig?
Nu 80 jaar later herdenken we die grimmige, ‘pünktlich’ voorbereide acties in februari, die vooral jonge Joodse mannen betrof. Soms méér dan één uit ’n gezin of familie. Jonggehuwden soms, vaders van kleine kinderen, zonen in de bloei van hun leven. Lange tijd was onduidelijk wat er met al deze opgepakte mannen precies is gebeurd, want niet één kon alles navertellen. Complete lijsten zijn niet gevonden. ’n Enkele niet-Jood kon na de eerste selectie in Schoorl ontkomen, de rest is op transport gesteld. Een gruwelijke toekomst in het oosten tegemoet.
Wally de Lang heeft minutieus uitgezocht wat het lot van de groep is geweest. Hoe zij willens en wetens, allemaal door het moorddadige Duitse regime zijn omgebracht. Hoe steevast gelogen is over doodsoorzaken, gegevens zijn gemaskeerd, codes vervalst, procedures zijn omzeild en ontdoken. Hoeveel is verdonkeremaand en de mishandelde, uitgebuite en ondervoede gevangenen zelf, een rad voor ogen is gedraaid….om toch vooral voor de buitenwacht de rust te bewaren.
De moordmachine heeft in het Oostenrijkse Mauthausen en omgeving, op volle toeren gedraaid en de in Schloss Hartheim gebruikte destructiemethode bleek een voorproef van wat daarna tot de grootste georganiseerde misdaad tegen de mens(elijk)heid heeft geleid. De Lang heeft dit alles ontrafeld en met –soms snippers van- documenten gestaafd. Het moet een hels karwei geweest zijn om je zo lang en zo grondig in deze gruwelijke geschiedenis te verdiepen en eveneens na te gaan wat de persoonlijke drama’s met het angstige thuisfront deed….
Geweldig dat zij dit met hulp van velen heeft kunnen opbrengen, want de 389 mannen verdienen een naam en een gezicht. Tegelijk geeft haar onderzoek ons eens te meer inzicht in de gruwelijke naziterreur die op hen is losgelaten.
De herdenking van de Februaristaking -die in 1941 op deze razzia volgde- zal in ieder geval voor mij, voortaan nòg intenser en met nòg meer compassie beleefd worden
Margot Mombers 8 maart 2021
1
Reageer op deze recensie