Altijd op zoek

Impulsieve, argeloze, vrijgevochten Franny Stone is een buitenkind. Ze woont met haar moeder Iris in een simpel houten zomerhuisje aan de Ierse kust. Franny houdt van de zee en voelt zich één met de natuur. Van haar vader weet ze niets. Als zij er als jong, rusteloos kind enkele dagen alleen opuit trekt, blijkt bij terugkomst haar moeder verdwenen. Haar oma aan de andere kant van de wereld ontfermt zich over haar, maar Franny voelt zich opgesloten en beknot in het verre Australie. Zo gauw ze kan verkast ze weer naar Ierland en voorziet er als schoonmaakster op de universiteit in haar levensonderhoud. Door haar directheid en onconventionele gedrag valt ze op bij bioloog/ornitoloog Niall die daar colleges geeft. Ze mag er enkele volgen en raakt in de ban van de teloorgang van de natuur. Vooral de achteruitgang van de vogelstand, met name die van de ‘taaiste’ soort, de noordse stern, houdt hen beiden erg bezig. Ze trouwen en terwijl Niall zich met de theorie bezighoudt, trekt zij erop uit. Eerst vooral om haar moeder te zoeken, maar ook omdat ze eigenlijk niet anders kan. Wispelturige Franny beseft doorgaans nauwelijks van wat zij met haar onvoorspelbare gedrag aanricht. Niet eens alleen tijdens haar slaapwandeltochten, ook als ze in een stemming verkeert waarin ze onwetend en onbewust handelt. Niettemin is de liefde van Niall voor haar groot. Hij vertrouwt zijn afwezige vrouw, wacht altijd op haar en reageert liefdevol en laconiek. Totdat het noodlot toeslaat….
Zo lijkt het een consistent , wat mythisch verhaal.
Echter in deze met rampspoed overladen roman, krijg je als lezer keer op keer flarden van gebeurtenissen opgediend die je steeds met elkaar moet zien te rijmen. Voor haar omgeving wordt het wel duidelijk dat als Franny op enig moment een groot avontuur tegemoet gaat, zij een geheim met zich meedraagt dat zich pas later openbaart als een van de belangrijkste drijfveren voor àl haar handelen.
Hoewel er veel actie en empathie in het verhaal zijn gestopt, blijven de vele flash backs te fragmentarisch en te talrijk voor het ‘schaken op één bord’. En ondanks dat het een en ander gaandeweg duidelijker wordt, krijgt het verhaal wel een erg geconstrueerd karakter. Dit gaat ten koste van een soepel verloop en op te bouwen spanning. Kortom: door de verholen impact van de elkaar opvolgende gebeurtenissen ademt het verhaal de rusteloosheid van de hoofdpersoon. Geen boek om ‘in te verdwijnen’.