Lezersrecensie
Caleidoscopisch beeld van de hedendaagse samenleving
Meisje, vrouw, anders is de achtste roman van Bernadine Evaristo. Ze won hiermee veel prijzen, onder andere in 2019 de Engelse Man Booker Prize en is nu genomineerd voor de Europese literatuurprijs. Bernadine Evaristo is in Londen geboren en het vierde (van acht) kind van een Engelse moeder en een Nigeriaanse vader. Ze is onder andere docente creatief schrijven, professor, dichter en editor en richtte toneelgezelschappen op.
De schrijfster gebruikt weinig hoofdletters, punten of aanhalingstekens en het is aan het begin even wennen aan de schrijfstijl. Door de heldere lay-out leest het prettig, ritmisch als een gedicht, en blijft het verhaal de aandacht vasthouden. De schrijfster geeft elk personage haar eigen stijl en geeft zo kleur en variëteit aan hun levensverhalen.
De roman begint met Amma, theatermaakster en schrijfster, die voorbereidingen treft voor de uitvoering van haar stuk “De laatste amazone van Dahomey”. In flashbacks krijgt de lezer een beeld hoe het voor haar was om als vrouw en kleurlinge en kunstenaar op te groeien in het Groot Brittannië vanaf de jaren 60 van de vorige eeuw. De volgende hoofdstukken komen de levensgeschiedenissen elf andere vrouwen aan bod, vanaf hun geboorte, komst uit Afrika of de Caraïben, tot het moment dat hun levens elkaar kruisen. De vrouwen variëren in leeftijd van 93 tot begin twintigers. De sfeer van de tijd wordt weergegeven door verwijzingen naar literatuur, muziek en eten. Het lijken afzonderlijke verhalen, maar gedurende de roman begin je je te realiseren dat het een mozaïekroman is, waarbij de levens elkaar kruisen. Als die levens dan samen komen en dat dan door verschillende vrouwen beschreven wordt, krijg je een beeld van de verschillende kanten van zo’n gebeurtenis.
Bernadine Evaristo beschrijft hoe de verschillende invloeden van afkomst, geslacht, ras, klasse en relaties bepalend zijn in de zoektocht naar eigen identiteit van de vrouwen. De roman stelt de levens van de vrouwen centraal, maar de rol van de mannen in hun levens wordt daarin duidelijk meegenomen. Het totaal is een caleidoscopisch beeld van de hedendaagse samenleving, waarin uiteindelijk de overeenkomsten de overhand hebben. Ondanks alle extra obstakels die vrouwen van kleur tegenkomen zijn zij universeel in hun zoektocht naar geluk en
ze hoeven alleen maar
samen
te zijn
De schrijfster gebruikt weinig hoofdletters, punten of aanhalingstekens en het is aan het begin even wennen aan de schrijfstijl. Door de heldere lay-out leest het prettig, ritmisch als een gedicht, en blijft het verhaal de aandacht vasthouden. De schrijfster geeft elk personage haar eigen stijl en geeft zo kleur en variëteit aan hun levensverhalen.
De roman begint met Amma, theatermaakster en schrijfster, die voorbereidingen treft voor de uitvoering van haar stuk “De laatste amazone van Dahomey”. In flashbacks krijgt de lezer een beeld hoe het voor haar was om als vrouw en kleurlinge en kunstenaar op te groeien in het Groot Brittannië vanaf de jaren 60 van de vorige eeuw. De volgende hoofdstukken komen de levensgeschiedenissen elf andere vrouwen aan bod, vanaf hun geboorte, komst uit Afrika of de Caraïben, tot het moment dat hun levens elkaar kruisen. De vrouwen variëren in leeftijd van 93 tot begin twintigers. De sfeer van de tijd wordt weergegeven door verwijzingen naar literatuur, muziek en eten. Het lijken afzonderlijke verhalen, maar gedurende de roman begin je je te realiseren dat het een mozaïekroman is, waarbij de levens elkaar kruisen. Als die levens dan samen komen en dat dan door verschillende vrouwen beschreven wordt, krijg je een beeld van de verschillende kanten van zo’n gebeurtenis.
Bernadine Evaristo beschrijft hoe de verschillende invloeden van afkomst, geslacht, ras, klasse en relaties bepalend zijn in de zoektocht naar eigen identiteit van de vrouwen. De roman stelt de levens van de vrouwen centraal, maar de rol van de mannen in hun levens wordt daarin duidelijk meegenomen. Het totaal is een caleidoscopisch beeld van de hedendaagse samenleving, waarin uiteindelijk de overeenkomsten de overhand hebben. Ondanks alle extra obstakels die vrouwen van kleur tegenkomen zijn zij universeel in hun zoektocht naar geluk en
ze hoeven alleen maar
samen
te zijn
1
2
Reageer op deze recensie