Niets is wat het is, weet de lezer. Of is dat ook bedrog?

De auteur Daniëlle Hermans (1963) heeft haar naam voor dit boek veranderd in Daan. Dit doet ze, volgens eigen zeggen, om aan te geven dat ze met de roman Het bedrog van Quisco een andere weg is ingeslagen na een aantal succesvolle historische thrillers. Is Hermans daarmee een ander persoon geworden? Is haar verleden weg en daarmee de verwachting die een lezer van haar boeken kan hebben? Of trekt ze met deze naamsverandering de lezer al vanaf de omslag de wereld van Quisco in, waar niets is wat het lijkt en alles bedrog is. Tot aan het einde van deze boeiende roman blijft de lezer daarover in onzekerheid. En als de laatste pagina dicht is geslagen weet hij nog steeds niet wat waar is en wat niet. Dan volgt het nawoord, waarin Daan Hermans zich als auteur in de fictieve wereld van haar roman begeeft. En stelt: "Alle gebeurtenissen in dit boek hebben zich voltrokken als omschreven. De personages zijn gebaseerd op bestaande personen."

Evander Clovis is een mislukte journalist met een mislukt leven, die vanwege zijn invloedrijke vader op de redactie van een krant is aangenomen. Dan krijgt hij de opdracht om de mysterieuze verdwijning van huisarts Martha Mulder uit Quisco te onderzoeken. Een stad die hij van naam kent omdat zijn net overleden oma hem een paar maanden voor haar dood vroeg om haar zus Selma daar op te zoeken.  Quisco is een klein stadje op een schiereiland, afgesloten van de buitenwereld met bewoners die zich hier bewust teruggetrokken hebben en geen pottenkijkers wensen. Er zijn geen hotels of pensions en geen kinderen. Op één na, het dochtertje van de verdwenen huisarts. Evander belt zijn tante en gaat op weg. In Quisco aangekomen raakt hij gefascineerd door de inwoners en vooral door het kind Josie. Zijn fantasie slaat op hol en uiteindelijk komt hij, zoals in hoofdstuk 1 aangekondigd, meer over zichzelf te weten dan hem lief is.

Hoewel Het bedrog van Quisco geen thriller is, is het moeilijk om meer over de inhoud van het verhaal te vertellen zonder de plot weg te geven. Een deel van het plezier van het lezen zit hem in de constante verwarring waarin Hermans de lezer brengt. Alles is bedrog, maar wat is de waarheid in het verhaal? In Quisco blijken zich mensen te bevinden die door de buitenwereld veroordeeld zijn. Mensen die niet meer tegen het vooroordeel op kunnen boksen dat hen in de ogen van anderen bepaalt. In Quisco worden ze slechts beoordeeld op de bijdrage die ze aan de micro-samenleving kunnen geven.

Niets is wat het lijkt. Maar dat weet de lezer al als hij begint, en dan is de titel ook nog eens Het bedrog van Quisco. Evander Clovis heeft deze voorkennis niet en tuimelt van vooroordeel naar conclusie. Hij lijkt vaak amper zelf na te denken en gelooft klakkeloos wat mensen hem vertellen, en spreken ze elkaar tegen dan gelooft hij degene die hij het meeste mag. Het is deze oppervlakkigheid en de neiging van Hermans om de personages hun ideeën te laten uitleggen die de minpuntjes vormen van de roman. Evander is geen rond karakter en vertoont amper ontwikkeling. Het bedrog van Quisco is te weinig spannend om een thriller te zijn en komt te gekunsteld over om echt tot nadenken aan te zetten. Maar boeiend is het wel.