Romantiek bij Fadomuziek.

Voor de Valentijnsprijs 2024 mocht ik dit boek lezen. het stond op de longlist.
Herstelwerk in Portugal is de 20ste roman van Ellen van Herk. Gezien dit grote aantal zou je denken dat ik haar al eerder voorbij heb zien komen, maar niets is minder waar. Ik had nog nooit iets van haar gelezen, dus het werd tijd. Ze schrijft feelgood romans met een randje, in deze roman trauma’s uit het verleden, ingewikkelde familierelaties en verkrachtingen. Maar zoals met een echte feelgood overheerst aan het eind altijd het goede.

Het verhaal begint met een spannende proloog, waarin een vader vol spanning buiten zit te wachten totdat zijn kind geboren is. Daarna moet hij met het kind het land verlaten en vluchten. De toon is gezet en je bent meteen heel nieuwsgierig waar het naar toe zal gaan.
Dan springt het verhaal naar verschillende tijdlijnen en personen, maar telkens staat duidelijk aangegeven om wie het gaat of over welke tijd.

De eerste tijdlijn is die van Lydia. Beschadigd en gedesillusioneerd woont ze met haar katten als enige gezelschap in de Algarve, waar ze een nieuw bestaan op heeft gebouwd. Als het huis naast haar verkocht is ontmoet ze buurman Hugo, die haar meteen terugwerpt in de tijd 10 jaar geleden. Na een teleurstellende zoektocht naar haar biologische moeder in Spanje belandt ze in Portugal in Coimbra waar ze de sympathieke fadozanger Hugo ontmoet. Hun nacht samen eindigt desastreus en Lydia slaat op de vlucht om tenslotte in de Algarve terecht te komen. Lydia is een sterke vrouw, die zich ondanks alle tegenslagen niet uit het veld laat slaan, maar wel erg teruggetrokken leeft. Ze is het vertrouwen in de mensen om haar heen kwijt.

De tweede verhaallijn is die van Karin uit Den Bosch. Ze is onderzoeker en journalist en werkt voor verschillende opdrachtgevers, veelal vanuit huis. Ze besluit om een paar maanden vanuit een warme omgeving haar werk te doen en als ze op internet gaat zoeken, denkt ze aan Coimbra. Hier kwam de Fadogroep vandaan, die ze 4 jaar daarvoor in Tilburg heeft horen spelen. Nadien heeft ze met zanger Hugo een onenightstand gehad, waar ze nog steeds dierbare herinneringen aan heeft.

“Ik herinner me nog goed hoe Hugo het verschil tussen Fado muziek uit Coimbra en Lissabon uitlegde; Uit Coimbra is meer opzwepend en ritmisch terwijl uit Lissabon meer dramatisch is.”

Vanaf de eerste zin werd ik in het verhaal getrokken. Met een vlotte, prettige en warme schrijfstijl weet ze me te boeien tot het eind. Het verhaal zit vol romantiek, spanning en lang bewaarde geheimen. Je leeft mee met Lydia, die door wat ze meegemaakt heeft, zich niet echt open kan stellen voor andere mensen. Maar ook met Karin, die niet zo goed weet wat ze wil en misschien wel weer een droom najaagt. Dan nog de vriendinnen Paula en Julia, die steeds op lugubere wijze geconfronteerd worden met de spoken uit hun verleden. Zo ontvouwd zich langzaamaan het verhaal. Op een mooie manier komen alle verschillende draadjes bij elkaar en weet je wat er gebeurd is met de vader en de baby uit de proloog.

De prachtige cover van dit boek maakte me direct nieuwgierig. Het boek is echt een aanrader en ik ga zeker in de toekomst meer van deze auteur lezen.