Lezersrecensie
Verrassende ontknoping.
Ik ken een berg die op me wacht van Sholeh Rezazadeh is de tweede roman die ik van haar lees. Net als in het eerste boek werd ik getroffen door haar prachtige, poëtische manier van vertellen en schrijven. Vooral in het begin van het verhaal als de rivier Aras zijn verhaal vertelt, was het net of je mee meandert met haar loop. Het verhaal gaat zacht op en neer en ik merkte dat ik het onbewust overnam.
Een verrassende hoofdpersoon: de rivier Aras, dit betekent oogwater, traan. Aan zijn oevers gebeurt veel. Vooral het nomadenvolk, waartoe Saray behoort, is door de rivier geliefd. Aras vertelt over de dagelijkse bezigheden van het volk; het hoeden van de schapen en het laven van mens en dier aan zijn druppels. Stiekem is Aras verliefd op Saray, zijn gouden zon, die hem alles toevertrouwd. Ze ontmoet haar vriend Aydin aan zijn oevers, maar Aydin weet niets van die verliefdheid.
“Zal ze me willen als ik zo helder als een spiegel ben, waarin ze haar eigen mooie gezicht kan zien of als ik zo modderig ben dat mijn kleur lijkt op de urine van een dorstige hond?”
De nomadenstammen worden in hun bestaan bedreigd door de klimaatveranderingen. In de persoon van Ipek, wat zijde betekent, laat Rezazadeh zich hierover uit. Ipek weeft prachtige kleden voor de bomen. Ze wikkelt elke boom in zijn eigen dromen om ze zo te beschermen tegen barre tijden. De aarde warmt op waardoor de seizoenen veranderen. En wat gebeurt er met Aras?
“Aras komt en gaat, maar zal er altijd zijn. Behalve als niemand voor Aras zorgt. We zijn alleen maar een last op de schouders van de aarde, klimmen op haar nek en gezicht en doen haar pijn.”
De overgang naar Alma met haar Amstel vond ik een beetje abrupt. Alma heeft genoeg van haar bestaan in Amsterdam en gaat op zoek naar meer invulling in haar leven. Haar oma uit Iran zingt vaak over Aras, Alma besluit om daar op zoek te gaan naar rust en ruimte. Bij de nomaden ervaart ze dat en leert ze hoe deze volken met respect omgaan met de natuur.
Aan het eind van het verhaal wordt je totaal verrast als de natuur nog eenmaal zijn kracht laat zien.
Ik mocht dit boek lezen voor de longlist van de Valentijnsprijs 2024.
Een verrassende hoofdpersoon: de rivier Aras, dit betekent oogwater, traan. Aan zijn oevers gebeurt veel. Vooral het nomadenvolk, waartoe Saray behoort, is door de rivier geliefd. Aras vertelt over de dagelijkse bezigheden van het volk; het hoeden van de schapen en het laven van mens en dier aan zijn druppels. Stiekem is Aras verliefd op Saray, zijn gouden zon, die hem alles toevertrouwd. Ze ontmoet haar vriend Aydin aan zijn oevers, maar Aydin weet niets van die verliefdheid.
“Zal ze me willen als ik zo helder als een spiegel ben, waarin ze haar eigen mooie gezicht kan zien of als ik zo modderig ben dat mijn kleur lijkt op de urine van een dorstige hond?”
De nomadenstammen worden in hun bestaan bedreigd door de klimaatveranderingen. In de persoon van Ipek, wat zijde betekent, laat Rezazadeh zich hierover uit. Ipek weeft prachtige kleden voor de bomen. Ze wikkelt elke boom in zijn eigen dromen om ze zo te beschermen tegen barre tijden. De aarde warmt op waardoor de seizoenen veranderen. En wat gebeurt er met Aras?
“Aras komt en gaat, maar zal er altijd zijn. Behalve als niemand voor Aras zorgt. We zijn alleen maar een last op de schouders van de aarde, klimmen op haar nek en gezicht en doen haar pijn.”
De overgang naar Alma met haar Amstel vond ik een beetje abrupt. Alma heeft genoeg van haar bestaan in Amsterdam en gaat op zoek naar meer invulling in haar leven. Haar oma uit Iran zingt vaak over Aras, Alma besluit om daar op zoek te gaan naar rust en ruimte. Bij de nomaden ervaart ze dat en leert ze hoe deze volken met respect omgaan met de natuur.
Aan het eind van het verhaal wordt je totaal verrast als de natuur nog eenmaal zijn kracht laat zien.
Ik mocht dit boek lezen voor de longlist van de Valentijnsprijs 2024.
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Maria
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
