Kinderen stimuleren vooral te blijven spelen.

Joep en Teun en het geheim van de buren is het eerste kinderboek van Gerda Keurentjes.
Ze had al een paar volwassenromans op haar naam staan, maar op aandringen van haar kleinzoon volgde dit boek voor kinderen van 6-10 jaar. Heel speciaal is dat haar oudste kleinzoon de illustraties voor dit boek gemaakt heeft. Ik las en jureerde dit boek voor de Juno Kinderboekenprijs 2024.

Prachtige quote aan het begin van het boek:
“Voor mijn kleinkinderen. Jullie zijn een bron van vreugde. Wie jullie zijn is precies goed.”

Als Joep en Teun hun Huppelende Buurvrouw al een paar dagen niet meer gezien hebben besluiten ze op onderzoek uit te gaan. Meneer Knalpot, de uitvinder, verdenken ze ervan hier meer van te weten. Maar hoe komen ze met hem in contact? En waarom zijn Men. Bullebak en zijn hond Freddy af en toe aardig, terwijl ze meestal heel boos zijn?

De cover van het boek maakt je meteen nieuwsgierig: Joep en Teun in een donkere kamer met een gat in de muur waar ze doorheen kunnen kijken. Wat zien ze aan de andere kant van die muur?

Wat volgt is een leuk, spannend avontuur van twee jongens, die oog hebben voor de mensen in hun straat. Het verhaal wordt langzaam opgebouwd. Je leert eerst de verschillende personages kennen. Joep en Teun is een tweeling, die wel van wat avontuur houden. Ze wonen in een leuke straat en hebben de buren grappige, passende bijnamen gegeven. Huppelende Buurvrouw spreekt voor zich, buurman Knalpot is uitvinder en Mevr. Ruis, haar rokken slepen over de straat.
Daarna wordt je door de tweeling meegenomen in de avonturen die ze beleven. Ze missen hun buurvrouw en willen weten wat er met haar gebeurd is. Ook merken ze dat hun vriendjes niet zo maar lekker mogen spelen thuis, en de buurman die erg nors is kan soms erg vriendelijk doen. Ze proberen het geheim hierachter te ontdekken. Als lezer wil je dit blijven volgen.

Gerda heeft een vlotte, beeldende schrijfstijl: je ziet de buurvrouw voor je op straat huppelen en de uitvinder met piekharen bij de voordeur staan. De mooie illustraties helpen daar natuurlijk ook bij. Het verhaal heeft niet al te lange hoofdstukken. Met name de uitvinder gebruikt wel af en toe wat moeilijke woorden, maar het is niet storend als je niet weet wat ze betekenen. De tweeling zegt daar in het verhaal ook wat over, waarop de uitvinder het probeert uit te leggen.

Aan het eind heeft het verhaal nog een duidelijke boodschap aan jong en oud;
“Het is goed om te blijven spelen en je te blijven verwonderen.”