“Puzzelstukjes vallen in elkaar”

Struikmeisje is een juniorboek van Tineke Honingh voor kinderen van 10-12 jaar.
Ik mocht het boek lezen en jureren voor de Juno Kinderboekenprijs 2024.

De prachtige cover in al zijn eenvoud springt meteen in het oog.
Herfstkleuren; eenvoudig bruin, oranje en zacht blauw. De 2 zwarte figuurtjes springen er zo goed uit. Ook de titel is opvallend, de letters zijn gevormd door blaadjes. Als je na het lezen van het verhaal nog eens goed kijkt zie je ook een afbeelding van de derde hoofdpersoon in het boek; het dasje Gerda.
Het verhaal begint met een plattegrond van het vakantiepark. Hierdoor kun je tijdens het lezen terugkijken waar de verschillende huisjes zich bevinden.

De hoofdpersonages zijn Erie en Bas, met een mooie bijrol voor das Gerda. De verschillende hoofdstukken worden verteld vanuit Erie en Bas, boven elk hoofdstuk staat aangegeven om wie het gaat. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven. Het heeft korte hoofdstukken. Hierdoor leest het erg vlot.
Erie en Bas worden krachtig en sterk neergezet, de schrijfstijl zorgt ervoor dat je met ze meeleeft, je kunt je heel gemakkelijk verplaatsen in deze twee kinderen. Ondanks alles wat ze meemaken en al meegemaakt hebben zijn ze niet zielig. De nodige humor en zelfspot in het verhaal, “rolstoelhumor”, houdt het ondanks de zware onderwerpen toch luchtig.

Struikmeisje is een prachtig realistisch verhaal over Erie, die na haar diagnose Autisme, een stoornis?, op zoek gaat naar antwoord op de vraag: Waarom doen mensen wat ze doen? Vanuit de struiken observeert ze de bewoners van het vakantiepark. Ze weet alles van dieren, maar de mensen begrijpt ze niet.
Bas is vanuit de stad een paar weken met zijn vader op het park voor de gezonde boslucht. Hij zit in een rolstoel en het park heeft geen asfalt, dus niet erg handig. Als hij Erie in de struiken ziet gaat hij op zoek naar het antwoord op de vraag: Waarom doet Struikmeisje wat ze doet?

Erie en Bas gaan ieder op hun eigen manier om met hun “anders zijn”. Er ontstaat een bijzondere vriendschap als ze proberen elkaar te begrijpen. Hierdoor merken ze dat ze ook een aanvulling kunnen zijn op elkaars leefwereld.

“Alles wat ik van iemand zie, zie ik als een puzzelstukje. En als ik genoeg stukjes heb, kan ik het hele plaatje zien.”
“Het is belangrijk om jezelf te snappen, want dan snap je anderen ook beter.”

De Natuur speelt een belangrijke rol in de vorm van dasje Gerda, het beste vriendje van Erie. Zelf zou ze het liefst een dier zijn, een nachtdier, dat zich schuilhoudt in een burcht. Mensen begrijpt ze niet, dieren wel. Als ze zich dan opsluit bij Gerda, is ze daar toch wat minder zeker van.