Lezersrecensie
Engeltje van Glas
Winterengel van Corina Bomann is een prachtige nieuwe winterse roman van deze Duitse auteur. Voorheen las ik al diverse romans van haar, stuk voor stuk vond ik ze heel mooi.
Winter 1895. Als haar vader sterft en zijn glasblazerij wordt geveild, blijft de negentienjarige Anna Härtel berooid achter, samen met haar zus en doodzieke moeder. Om toch nog wat geld te verdienen maakt ze ’s avonds kleine glazen engeltjes, die ze overdag verkoopt. Op een dag wordt ze aangesproken door de geheimzinnige John, die haar uitnodigt om haar engeltjes te laten zien aan de Engelse koningin Victoria. Ze twijfelt om de overtocht te gaan maken en haar moeder en zusje achter te laten, maar het vooruitzicht op geld om betere medicijnen voor haar moeder te kunnen kopen doet haar besluiten het erop te wagen. Wat volgt is een tubelente tijd, waarin de engeltjes gestolen worden, Anna Engeland en haar kersttradities leert kennen en ook een beetje verliefd wordt op het land en John. Zal ze terugkeren naar haar familie?
Het eerste dat me opviel was de cover: een sfeervolle afbeelding die erg goed past bij de titel en deze tijd van het jaar. Verder sprak de flaptekst me direct aan. Als liefhebber van Winter/Kerstverhalen kon ik deze roman niet laten liggen.
Het verhaal wordt verteld vanuit hoofdpersonage Anne. Van haar vader heeft ze de kunst van het glasgieten geleerd, maar voordat hij haar in het glasblazen in heeft kunnen wijden sterft hij. Als vrouw mag Anne de glasblazerij van haar vader niet voortzetten en met een doodzieke moeder moet ze alle zeilen bijzetten om brood en medicijnen te kunnen kopen. Anne is een lief en warm personage en erg plichtsgetrouw aan haar familie. Je leeft erg met haar mee als je ziet hoe hard ze werkt en hoe goed ze voor haar moeder wil zorgen. Ook haar twijfels voel je; moet ze meegaan en misschien een kans maken op betere tijden, of kan ze haar moeder niet zolang in de steek laten? Als geen ander kan Corina haar gevoelens beschrijven, je wordt gewoon vanaf het begin het verhaal ingezogen.
De beschrijvingen van de steden en landschappen zijn heel beeldend en gedetailleerd. Samen met Anne en John komen ze tot leven evenals de sfeer in de winterse taferelen en tijdens de kerstdagen in Londen.
Een mooie toevoeging zijn de details die beschreven worden over het glasgieten.
Winterengel is een hartverwarmend verhaal over familie, romantiek, trouw blijven aan jezelf en doorzettingsvermogen. Blijven geloven in een goede afloop.
Winter 1895. Als haar vader sterft en zijn glasblazerij wordt geveild, blijft de negentienjarige Anna Härtel berooid achter, samen met haar zus en doodzieke moeder. Om toch nog wat geld te verdienen maakt ze ’s avonds kleine glazen engeltjes, die ze overdag verkoopt. Op een dag wordt ze aangesproken door de geheimzinnige John, die haar uitnodigt om haar engeltjes te laten zien aan de Engelse koningin Victoria. Ze twijfelt om de overtocht te gaan maken en haar moeder en zusje achter te laten, maar het vooruitzicht op geld om betere medicijnen voor haar moeder te kunnen kopen doet haar besluiten het erop te wagen. Wat volgt is een tubelente tijd, waarin de engeltjes gestolen worden, Anna Engeland en haar kersttradities leert kennen en ook een beetje verliefd wordt op het land en John. Zal ze terugkeren naar haar familie?
Het eerste dat me opviel was de cover: een sfeervolle afbeelding die erg goed past bij de titel en deze tijd van het jaar. Verder sprak de flaptekst me direct aan. Als liefhebber van Winter/Kerstverhalen kon ik deze roman niet laten liggen.
Het verhaal wordt verteld vanuit hoofdpersonage Anne. Van haar vader heeft ze de kunst van het glasgieten geleerd, maar voordat hij haar in het glasblazen in heeft kunnen wijden sterft hij. Als vrouw mag Anne de glasblazerij van haar vader niet voortzetten en met een doodzieke moeder moet ze alle zeilen bijzetten om brood en medicijnen te kunnen kopen. Anne is een lief en warm personage en erg plichtsgetrouw aan haar familie. Je leeft erg met haar mee als je ziet hoe hard ze werkt en hoe goed ze voor haar moeder wil zorgen. Ook haar twijfels voel je; moet ze meegaan en misschien een kans maken op betere tijden, of kan ze haar moeder niet zolang in de steek laten? Als geen ander kan Corina haar gevoelens beschrijven, je wordt gewoon vanaf het begin het verhaal ingezogen.
De beschrijvingen van de steden en landschappen zijn heel beeldend en gedetailleerd. Samen met Anne en John komen ze tot leven evenals de sfeer in de winterse taferelen en tijdens de kerstdagen in Londen.
Een mooie toevoeging zijn de details die beschreven worden over het glasgieten.
Winterengel is een hartverwarmend verhaal over familie, romantiek, trouw blijven aan jezelf en doorzettingsvermogen. Blijven geloven in een goede afloop.
1
Reageer op deze recensie