Lezersrecensie
Rode cirkels
Deze Schotse auteur is een van mijn favorieten en ik besloot haar nieuwste boek in het Engels te lezen. Dat was behoorlijk pittig oa omdat ze erg houdt van het spelen met woorden en taal...
Het is een briljant, dystopisch verhaal dat zich afspeelt in de nabije toekomst. Een surrealistische, bedreigende en vervreemdende wereld. Er zijn geen scholen meer, geen theaters, geen bibliotheken, geen groen, biodiversiteit verdwenen. Wel is er een totalitair regime dat rode lijnen trekt om huizen van ongewenste personen, enorme milieuschade, kinderarbeid (kinderen moeten bv met hun kleine handjes batterijen leegschrapen!), er is ernstige opwarming vd aarde èn toch op kleine schaal is er verzet. Zo was de idealistische moeder van Briar en Rose (de twee hoofdpersonen) klokkenluider bij een concern dat giftige onkruidverdelgers verkoopt. Vandaar waarschijnlijk de rode cirkel om hun huis. Als beide kinderen elders in een leegstaand huis terechtkomen, raakt Rose 'bevriend' met een grijs abattoirpaard. Ze noemt hem Gliff. Dit Schotse woord heeft tientallen betekenissen, ondermeer glimp en schok. Er is een hoofdstuk aan gewijd.
Het verhaal is erg lastig na te vertellen maar ik vond het bijzonder indrukwekkend. Gelukkig eindigt het met een sprankje hoop. Komend jaar verschijnt een vervolg.
Het is een briljant, dystopisch verhaal dat zich afspeelt in de nabije toekomst. Een surrealistische, bedreigende en vervreemdende wereld. Er zijn geen scholen meer, geen theaters, geen bibliotheken, geen groen, biodiversiteit verdwenen. Wel is er een totalitair regime dat rode lijnen trekt om huizen van ongewenste personen, enorme milieuschade, kinderarbeid (kinderen moeten bv met hun kleine handjes batterijen leegschrapen!), er is ernstige opwarming vd aarde èn toch op kleine schaal is er verzet. Zo was de idealistische moeder van Briar en Rose (de twee hoofdpersonen) klokkenluider bij een concern dat giftige onkruidverdelgers verkoopt. Vandaar waarschijnlijk de rode cirkel om hun huis. Als beide kinderen elders in een leegstaand huis terechtkomen, raakt Rose 'bevriend' met een grijs abattoirpaard. Ze noemt hem Gliff. Dit Schotse woord heeft tientallen betekenissen, ondermeer glimp en schok. Er is een hoofdstuk aan gewijd.
Het verhaal is erg lastig na te vertellen maar ik vond het bijzonder indrukwekkend. Gelukkig eindigt het met een sprankje hoop. Komend jaar verschijnt een vervolg.
1
Reageer op deze recensie