Lezersrecensie
Met afgrijzen !
Adembenemend toekomstbeeld, deze memoires van Vanfred, dienstmaagd in het vroege Gileadtijdperk. Het is een samenleving met bizarre regels, gebaseerd op Genesis, zonder iets van vrijheid. Complete verschrikking!
De dienstverlening die de vertelster geacht wordt te leveren, ligt op het terrein van de voortplanting, ze noemt de klasse van de Dienstmaagden: wandelende baarmoeders. Ze maakt net zoals haar lotgenoten deel uit van het huishouden van een Bevelvoerder. Haar naam heeft een letterlijke betekenis: ze is van Fred. (= naam van de bevelvoerder)
Zo’n beetje alles is vastgelegd in regels, een voorbeeldje: de kleding van de dienstmaagden: ‘Alles behalve de vleugels rond mijn gezicht is rood; de kleur van bloed, die ons kenmerkt. De rok reikt tot de enkels en hangt in wijde plooien aan een platte kap die tot onder de borsten doorloopt, de mouwen zijn wijd. Ook de witte vleugels (edit: rond het gezicht) zijn voorgeschreven; ze moeten voorkomen dat we zien, maar ook dat we gezien worden.’ Verder zijn de Martha’s (huispersoneel) gekleed in dofgroen, de Echtgenotes in blauw en de Tante’s zijn bruin. Ook ieders houding is anders, echt afschuwelijk allemaal.
De samenleving die er hiervoor was, is ten onder gegaan aan keuzemogelijkheden zo wordt verteld maar ook aan zaken als ontploffende kerncentrales(!), milieuvervuiling, schrikbarend dalende geboortecijfers, de vrouwenemancipatie, aids, islamitische fanatici, liefde (nergens voor nodig, allemaal onzin) enz.
Vanfred heeft nog de tijd hiervoor meegemaakt en vertelt ook over hoe het allemaal is gegaan: het verlies van haar baan, het blokkeren van haar bankrekening (een nieuwe wet: vrouwen mogen niets meer bezitten en de bankrekening wordt overgedragen aan een echtgenoot, broer, vader of zoon), het wegvagen van de regering, buiten werking stellen van de grondwet. Beklemmend, zeer beklemmend maar een vreselijk goed boek! Een aanrader voor eenieder.
Bedenk bij dit alles dat dit boek voor het eerst verschenen is in 1985!
De dienstverlening die de vertelster geacht wordt te leveren, ligt op het terrein van de voortplanting, ze noemt de klasse van de Dienstmaagden: wandelende baarmoeders. Ze maakt net zoals haar lotgenoten deel uit van het huishouden van een Bevelvoerder. Haar naam heeft een letterlijke betekenis: ze is van Fred. (= naam van de bevelvoerder)
Zo’n beetje alles is vastgelegd in regels, een voorbeeldje: de kleding van de dienstmaagden: ‘Alles behalve de vleugels rond mijn gezicht is rood; de kleur van bloed, die ons kenmerkt. De rok reikt tot de enkels en hangt in wijde plooien aan een platte kap die tot onder de borsten doorloopt, de mouwen zijn wijd. Ook de witte vleugels (edit: rond het gezicht) zijn voorgeschreven; ze moeten voorkomen dat we zien, maar ook dat we gezien worden.’ Verder zijn de Martha’s (huispersoneel) gekleed in dofgroen, de Echtgenotes in blauw en de Tante’s zijn bruin. Ook ieders houding is anders, echt afschuwelijk allemaal.
De samenleving die er hiervoor was, is ten onder gegaan aan keuzemogelijkheden zo wordt verteld maar ook aan zaken als ontploffende kerncentrales(!), milieuvervuiling, schrikbarend dalende geboortecijfers, de vrouwenemancipatie, aids, islamitische fanatici, liefde (nergens voor nodig, allemaal onzin) enz.
Vanfred heeft nog de tijd hiervoor meegemaakt en vertelt ook over hoe het allemaal is gegaan: het verlies van haar baan, het blokkeren van haar bankrekening (een nieuwe wet: vrouwen mogen niets meer bezitten en de bankrekening wordt overgedragen aan een echtgenoot, broer, vader of zoon), het wegvagen van de regering, buiten werking stellen van de grondwet. Beklemmend, zeer beklemmend maar een vreselijk goed boek! Een aanrader voor eenieder.
Bedenk bij dit alles dat dit boek voor het eerst verschenen is in 1985!
1
Reageer op deze recensie