Lezersrecensie
Onopgetekende levens
In dit vijfde boek over Lucy Barton raakt Lucy bevriend met een andere heldin van Strout: Olive Kitteridge. Ze vertellen elkaar verhalen over mensen met een 'onopgetekend verleden'. Vaak beschadigde mensen. Het zijn grote en kleine verhalen over liefde, eenzaamheid, verbondenheid en verdriet.
De echte hoofdpersoon echter is Lucy's vriend Bob Burgess. Ze wandelen wekelijks en bespreken elkaars problemen en gedachten. Bob is getrouwd maar vindt meer gehoor bij Lucy, ze luistert ècht naar hem en begrijpt hem. Hij kijkt steeds meer uit naar hun wandelingen en beseft dat hij verliefd op haar geworden is. Intussen is hij ook druk met familiezaken en met de verdediging van Matt, een dorpsgenoot, verdachte vd moord op zijn moeder. Ontroerend is de manier waarop hij deze jonge man begeleidt en helpt.
Bob weet niet goed wie hij zelf is, een man om mededogen mee te hebben.
Sowieso vond ik het wel een wat zwaarmoedig en weemoedig boek. Maar toch met een lichte ondertoon. Geschreven in Strouts zo eigen, lastig te omschrijven schrijfstijl, luchtig, bijna achteloos en heel toegankelijk met veel dialogen.
De andere boeken over Lucy las ik al maar niet die over Olive. En ook niet die over The Burgess Boys. Maar die gaan nu wel op mijn lijstje... Vertel me alles (wat een goede titel trouwens!) is denk ik ook goed als losstaand boek te lezen.
Ik vond het een erg mooi boek, heb het met een zucht dichtgeslagen. Benieuwd al naar Strouts volgende boek!
De echte hoofdpersoon echter is Lucy's vriend Bob Burgess. Ze wandelen wekelijks en bespreken elkaars problemen en gedachten. Bob is getrouwd maar vindt meer gehoor bij Lucy, ze luistert ècht naar hem en begrijpt hem. Hij kijkt steeds meer uit naar hun wandelingen en beseft dat hij verliefd op haar geworden is. Intussen is hij ook druk met familiezaken en met de verdediging van Matt, een dorpsgenoot, verdachte vd moord op zijn moeder. Ontroerend is de manier waarop hij deze jonge man begeleidt en helpt.
Bob weet niet goed wie hij zelf is, een man om mededogen mee te hebben.
Sowieso vond ik het wel een wat zwaarmoedig en weemoedig boek. Maar toch met een lichte ondertoon. Geschreven in Strouts zo eigen, lastig te omschrijven schrijfstijl, luchtig, bijna achteloos en heel toegankelijk met veel dialogen.
De andere boeken over Lucy las ik al maar niet die over Olive. En ook niet die over The Burgess Boys. Maar die gaan nu wel op mijn lijstje... Vertel me alles (wat een goede titel trouwens!) is denk ik ook goed als losstaand boek te lezen.
Ik vond het een erg mooi boek, heb het met een zucht dichtgeslagen. Benieuwd al naar Strouts volgende boek!
1
Reageer op deze recensie